Zdaniem autora analizowane świadczenia nie mogą być na podstawie ordynacji podatkowej traktowane jako podatki i opłaty, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 1 o.p. W tej sytuacji można je klasyfikować jedynie jako niepodatkowe należności budżetowe. Definicja tych należności jest zawarta w art. 3 pkt 8 o.p. Rozumie się przez nie niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych. Nie ma wątpliwości, że analizowane opłaty stanowią dochód budżetu samorządowego i mają charakter publicznoprawny, przez co na podstawie ordynacji są to niepodatkowe należności budżetowe. Pojęcie niepodatkowych należności budżetowych ma z założenia bardzo szeroki charakter. Obejmuje ono wszystkie publicznoprawne świadczenia, które nie mają cech podatków lub opłat. Jak można sądzić, ustawodawca chciał nim objąć wszystkie świadczenia, które są zbliżone, ale nie tożsame z podatkami i opłatami. Mieszczą się w nim na pewno, obok składek, odpisów, wpisów, także dopłaty. (...)
Przepisów ordynacji podatkowej nie można też stosować na tej podstawie do niepodatkowych należności budżetów gmin. Ustawodawca ograniczył w nich stosowanie działu III ordynacji podatkowej wyłącznie do opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa. A zatem jedynie do podatkowych należności budżetu państwa (ale już nie budżetu gminy) stosuje się wskazane przepisy ordynacji podatkowej. (...)
Reasumując powyższe rozważania - pisze autor - należy stwierdzić, że renta planistyczna i opłata adiacencka na podstawie ordynacji podatkowej są niepodatkowymi należnościami budżetowymi. Nie są to podatki i opłaty lokalne, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 5 u.r.i.o. Stąd też uchwały rad gmin w sprawie tych świadczeń nie podlegają nadzorowi RIO.

Cały artykuł>>> "Finanse Komunalne" - numer 3 z 2010 r.