Uroczystość wręczenia nagrody odbyła się w poniedziałek 12 grudnia br.
W laudacji na cześć lauerata prof. Mirosław Wyrzykowski podkreślił jego postawę badawczą, postawę obywatelską i nauczanie praw człowieka.
Mówił o tym, w jaki sposób prof. Osiatyński podchodzi do praw człowieka: Prawa człowieka nie są magicznym kluczem, które otwierają magiczne drzwi do sprawiedliwości i szczęścia. Często wymagają wyważenia – jeśli przysługują różnym podmiotom. To przekonuje do rozumnego wyważania tych interesów. Kompromis nie dotyczy jednak praw człowieka, ale konkretnego rozwiązania.
Prof. Osiatyński mówił za to o znaczeniu praw człowieka, ale także o tym, jak nie przystają one do nowych wyzwań: nadużywania przynależności religijnej, narodowej, do rozwiązania problemów tożsamościowych. – Dziś mniej ludzi uzasadnia swoje roszczenia do lepszego świata w kategoriach praw człowieka, a coraz więcej używa języka emocji, złości, resentymentów – mówił. Odpowiedzią mogą być ruchy społeczne, zresztą wehikułem niosącym prawa człowieka były też ruchy społeczne. Dziś takie działania potrzebne są także. Zwłaszcza że dziś znowu prawa człowieka będą wymagać ofiary.
Prof. Wiktor Osiatyński (ur. w 1945 r. w Białymstoku) jest doktorem socjologii i doktorem habilitowanym nauk prawnych. Jest także wykładowcą, popularyzatorem nauki, dziennikarzem, miłośnikiem sportu, opery, muzyki klasycznej i poezji.
Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół dziejów myśli społeczno-politycznej, zwłaszcza amerykańskiej, ochrony praw człowieka i konstytucjonalizmu. Jak również problematyki walki z uzależnieniami, działalności organizacji pozarządowych czy roli społeczeństwa obywatelskiego w demokratycznym państwie prawnym. Jego opus magnum to książka „Prawa człowieka i ich granice”, Wydawnictwo „Znak”.
Wykładał na wielu słynnych uniwersytetach, w tym między innymi Antioch w Los Angeles, Columbii, Stanfordzie, Harvardzie. Uczył w więzieniu dla kobiet Frontera w Kalifornii. Był członkiem komisji konstytucyjnych pracujących nad przygotowaniem Konstytucji RP.
Jest niezwykle aktywnym działaczem społecznym. Zainicjował powstanie Programu Spraw Precedensowych w ramach Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka oraz praktykę monitorowania sądów za pomocą metodologii court watch.
Współtworzył Komisję Edukacji w Dziedzinie Alkoholizmu, jeden z programów Fundacji im. Stefana Batorego. Członek Open Society Institute oraz Rady Human Rights Initiative OSF. Jest feministą, w 2006 r. znalazł się w gronie czterech inicjatorów zawiązania Partii Kobiet.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Laureat Nagrody im. Jerzego Zimowskiego oraz „Feminista Roku” Fundacji OŚKa.