Zapis windykacyjny ma pełnić rolę drugorzędną względem zapisu zwykłego. Jego wykorzystanie wymaga wyraźnego oświadczenia testatora. Posługiwanie się zapisem windykacyjnym ograniczone ponadto zostało tylko do testamentów sporządzonych w formie aktu notarialnego.
Przedmiotem zapisu windykacyjnego będzie mogła być jedynie rzecz oznaczona co do tożsamości, zbywalne prawo majątkowe, przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne, ustanowienie na rzecz zapisobiercy użytkowania lub służebności.
Ze względu na cele zapisu windykacyjnego, uniezależniono jego skuteczność od warunku lub terminu. Gdyby takie zastrzeżenie zostałoby jednak uczynione, zostanie ono uznane za nieistniejące, chyba że bez takiego zastrzeżenia zapis windykacyjny nie zostałby uczyniony. Wówczas zapis windykacyjny jest nieważny, ale może wywoływać skutki warunkowego lub terminowego zapisu zwykłego.
Przysporzenia dokonane przez testatora w drodze zapisów windykacyjnych będą traktowane na równi z darowiznami. Przy obliczaniu zachowku uwzględniana będzie także wartość zapisów windykacyjnych, na podobnych zasadach jak właśnie w przypadku darowizn.
Nowelizacja wprowadza również zmiany dotyczące wykonawcy testamentu. Będzie on mógł zarządzać nie tylko całym majątkiem spadkowym, ale także jego zorganizowaną częścią lub nawet określonym składnikiem. Stworzona zostanie możliwość ustanowienia więcej niż jednego wykonawcy testamentu.
Dla potwierdzenia nabycia przez zapisobiercę przedmiotu zapisu windykacyjnego wskazane będzie zamieszczanie informacji o zapisie windykacyjnym i jego przedmiocie zarówno w postanowieniu sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, jak i w akcie poświadczenia dziedziczenia wystawianym przez notariusza.
(Dz. U. Nr 85, poz. 458)
Opracowanie: Wojciech Kowalski, RPE WKP
Źródło: www.sejm.gov.pl, stan z dnia 26 kwietnia 2011 r.