Jak zaznaczył RPO, sprawa – ujawniona w wyniku analizy w BRPO wniosków obywateli - ma znaczenie z punktu widzenia gwarancji realizacji krajowych i międzynarodowych standardów prawa do sądu w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, art. 6 ust 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz art. 14 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych.

Pismo RPO dostępne jest do pobrania w formacie .pdf tutaj >

Podsumowując argumentację z obszernego pisma do MS, Marcin Wiącek wskazuje, że zasadne jest rozszerzenie możliwych do podniesienia zarzutów w skardze do SN od wyroku sądu odwoławczego uchylającego wyrok sądu pierwszej instancji i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania o zarzut naruszenia art. 41 k.p.k. i art. 4 k.p.k. 

Powinno to dotyczyć tylko skargi do SN od wyroku sądu odwoławczego uchylającego wyrok uniewinniający sądu I instancji i zwracającego sprawę do ponownego rozpoznania. Tylko wówczas strona nie dysponuje bowiem żadnym innym środkiem zaskarżenia, w ramach którego zarzuty naruszenia art. 41 k.p.k. i art. 4 k.p.k. mogłyby zostać podniesione.

Czytaj też: Eliminacja przesłanki o zagrożeniu surową karą ograniczy tymczasowe aresztowania >

Art. 539a par. 3 k.p.k. powinien mieć zatem nadane brzmienie: „Skarga może być wniesiona wyłącznie z powodu naruszenia art. 437 k.p.k. lub z powodu uchybień określonych w art. 439 par. 1 k.p.k., a gdy dotyczy wyroku sądu odwoławczego uchylającego wyrok uniewinniający sądu pierwszej instancji, może być wniesiona także z powodu naruszenia art. 4 k.p.k. lub art. 41 k.p.k.”.

RPO prosi ministra Adama Bodnara o rozważenie zainicjowania prac legislacyjnych w opisanym zakresie oraz o stanowisko w sprawie.