Trybunał Konstytucyjny rozpozna 26 lutego br. skargę konstytucyjną A.G. w sprawie zgodności art. 49 ust. 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji.  Według skarżącego pozwolenie komornikom sądowym na pobranie od dłużnika sztywno określonej opłaty stosunkowej w wysokości 5 procent wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela, bez względu  na skuteczność prowadzonego postępowania, jest niezgodne z art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji RP. Według tego przepisu każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia. A także „ własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności”.
Zdaniem marszałek Sejmu powołany wzorzec konstytucyjny jest nieadekwatny, zatem zaskarżony przepis nie jest niezgodny z ustawa zasadniczą.
Natomiast prokurator generalny uważa, że zaskarżony przepis jest niekonstytucyjny.
Stan faktyczny przestawiał się następująco. Podstawą wszczęcia postępowania egzekucyjnego był bankowy tytuł egzekucyjny opatrzony klauzulą wykonalności przez Sąd Rejonowy w H.
Jednak wierzyciel wystąpił o umorzenie postępowania z powodu zawarcia ugody ze skarżącym A.G. gdyż zawarto ugodę. Komornik postępowanie umorzył, lecz obciążył skarżącego opłatą stosunkową.
Zdaniem skarżącego przepis o opłacie jest niekonstytucyjny, gdyż nakazuje jej uiszczenie bez względu na to czy komornik podjął jakiekolwiek czynności i niezależnie od wkładu pracy.