Do Urzędu Lotnictwa Cywilnego wpłynęły wnioski dwóch skarżących pasażerów o stwierdzenie naruszenia przez przewoźnika lotniczego przepisów rozporządzenia (WE) nr 261/2004, dotyczące lotu z czerwca 2016 r.

Wypłacić po 400 euro

Istotą żądań zawartych we wnioskach było to, by Prezes ULC stwierdził decyzją administracyjną, że przewoźnik lotniczy naruszył przepisy tego rozporządzenia nr 261/2004.

Komisja Praw Pasażerów Urzędu Lotnictwa Cywilnego zawiadomiła strony o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie naruszenia praw pasażerów oraz o wyznaczeniu terminu załatwienia sprawy do 22 grudnia 2017 r.

Po zbadaniu akt sprawy Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego stwierdził naruszenie prawa przez przewoźnika lotniczego oraz określił wysokość kary administracyjnej za stwierdzone naruszenia prawa w wysokości po 400 Euro.

W grudniu 2017 r. do organu wpłynął wniosek przewoźnika lotniczego o ponowne rozpatrzenie sprawy. Przewoźnik lotniczy wniósł o uchylenie decyzji i o umorzenie postępowania. Uczestnik postępowania wyjaśnił przy tym, że w jego systemie reklamacji nie została odnotowana skarga pasażerów w związku z czym nie mógł się odnieść do niej wcześniej. Wyraża jednak wolę dobrowolnej wypłaty odszkodowania i wnosi o wyznaczenie terminu takiej wypłaty, a także o nieobciążanie przewoźnika karami finansowymi.

Termin zapłaty - wyznaczony

Prezes urzędu wyznaczył przewoźnikowi lotniczemu – zgodnie z jego prośbą – termin zapłaty odszkodowania. Ponadto wyznaczono termin zakończenia sprawy do 30 marca 2018 r.

W styczniu 2018 r. skarżący wnieśli ponaglenie na nieterminowe załatwienie sprawy bowiem urząd powinien rozpatrzyć sprawę bez zbędnej zwłoki, najpóźniej w terminie miesięcznym.

W ocenie skarżących Prezes ULC dopuścił się nieuzasadnionej zwłoki w załatwieniu sprawy, bowiem przewoźnik lotniczy nie kwestionował prawa pasażerów do odszkodowania. Tym samym wyznaczenie terminu załatwienia sprawy do 30 marca 2018 r. nie znajdowało uzasadnienia. Skarżący podkreślili, że decyzja organu stanowi tytuł wykonawczy, którego późniejsze wydanie zwiększa ryzyko windykacyjne spoczywające po stronie pasażerów.

Po rozpatrzeniu wniesionego ponaglenia Prezes ULC stycznia 2018 r., uznał ponaglenie za nieuzasadnione i jednocześnie z tego względu odstąpił od wyjaśniania przyczyn oraz ustalenia osób winnych przewlekłości postępowania.

Jest przewlekłość

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie 16 lipca 2020 r., po rozpoznaniu skarg dwóch pasażerów na przewlekłe prowadzenie postępowania stwierdził, że Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, ale nie z rażącym naruszeniem prawa.

Sąd zasądził od Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego na rzecz skarżących kwotę po 100 złotych tytułem zwrotu wpisu sądowego oraz solidarnie na rzecz wskazanych skarżących kwotę 514 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Kto wygrywa - ten płaci?

Zażalenie na powyższe postanowienie w zakresie kosztów sądowych złożyli działający przez profesjonalnego pełnomocnika skarżący, stwierdzając, że sąd pierwszej instancji zaniżył przysługujące im koszty procesu i błędnie orzekł o ich solidarnym charakterze.

Zaskarżony wyrok stanowi prejudykat, umożliwiający dochodzenie roszczeń regresowych od Skarbu Państwa - argumentowali pasażerowie.

Ale to w efekcie doprowadziło do przerzucenia ciężaru finansowego prowadzonego postępowania na stronę wygrywającą postępowanie.

 

 

Wątpliwe solidarne koszty

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie, mimo że nie wszystkie podniesione zarzuty mają usprawiedliwione podstawy.

W jednozdaniowym uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia WSA ograniczył się jedynie do wskazania, że na zasądzone koszty składały się:

  • zwrot uiszczonego wpisu od skargi w wysokości 100 zł oraz
  • 480 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego i koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego trafnie zarzucono w zażaleniu, że z przytoczonego uzasadnienia rozstrzygnięcia sądu co do kosztów nie wynika czym kierował się sąd ustalając wysokość kosztów zastępstwa prawnego i w oparciu o jakie przepisy sąd pierwszej instancji zasądził koszty solidarnie.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadnie zarzucono w zażaleniu, że w tej sprawie nie było podstaw do zasądzenia przez sąd zwrotu kosztów solidarnie na rzecz skarżących – współuczestników w sprawie.

Czytaj: Sędziowie nie wystarczą, niedobór pracowników pogrąża sądy>>

W orzecznictwie podkreśla się, że wspólność uprawnień lub obowiązków skarżących, w wyniku której zwrot kosztów następuje solidarnie dotyczy sytuacji współuczestnictwa materialnego, zaś zasada rozdzielnego zwrotu kosztów ma zastosowanie w przypadku współuczestnictwa formalnego.

W rozpoznawanej sprawie uprawnienia skarżących związane z przedmiotem zaskarżenia nie są wspólne. Każdemu z nich przysługują bowiem odrębne uprawnienia na podstawie przepisów Rozporządzenia (We) Nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego I Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów.

Zwrot opłaty skarbowej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) przywołanego rozporządzenia, w przypadku odwołania lotu, pasażerowie, których to odwołanie dotyczy mają (poza ściśle określonymi w rozporządzeniu przypadkami) prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego. Z tego jasno zatem wynika, że każdy ze skarżących w tej sprawie posiada swój indywidualny interes prawny w zaskarżeniu przewlekłości prowadzenia przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego postępowania w przedmiocie stwierdzenia naruszenia przez przewoźnika przepisów.

Sąd uznał, że skarżący są współuczestnikami formalnymi sporu, a więc zwrot kosztów przysługuje każdemu z nich odpowiednio do udziału w sprawie. Błędnie zatem sąd pierwszej instancji zasądził na ich rzecz solidarnie koszty z tytułu zastępstwa procesowego.

Skarżącym przysługuje także zwrot uiszczonej opłaty skarbowej od złożenia dokumentu pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, opłacie skarbowej podlega "złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa", a w rozpoznawanej sprawie złożono tylko jeden dokument pełnomocnictwa.

Sygnatura akt II GZ 1/21 - postanowienie NSA z 9 lutego 2020 r.

Zobacz procedurę w LEX:  Opłata skarbowa od pełnomocnictwa >