Jan B. złożył wniosek o ustalenie warunków zabudowy na terenie Mazurskiego Parku Krajobrazowego w Krutyni, jak również na obszarze specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 oraz na obszarze o znaczeniu dla wspólnoty Natura 2000. Wnioskodawca chciał wybudować dom jednorodzinny o wysokości 8,3 m.
Burmistrz Miasta i Gminy ustalił warunki zabudowy na działce. W uzasadnieniu burmistrz wyjaśnił m.in., że projekt decyzji został uzgodniony z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska oraz Starostą Powiatu w zakresie ochrony gatunków rolnych i leśnych.

Odwołanie Parku i ekologów
W odwołaniu od tej decyzji Park Krajobrazowy stwierdził, że lokalizacja  inwestycji jest sprzeczna z zapisami Planu Ochrony Parku Krajobrazowego z uwagi na położenie działki. Zdaniem przedstawiciela Parku uzgodnienie, które odnosi się do obszarów Natura 2000 w aktualnej sytuacji prawnej, jest niezgodne z obowiązującymi zapisami planu ochrony.
Odwołanie zostało wniesione również przez Stowarzyszenie A. W uzasadnieniu podniesiono, że zabudowa w projektowanym miejscu zmieni w sposób nieodwracalny otwarty polno - pastwiskowy krajobraz polany w pobliżu małej śródleśnej osady. Jej realizacja zniszczy walory krajobrazowe w centralnej, leśnej części Parku w sąsiedztwie jeziora,  które powinny być chronione. Zdaniem Stowarzyszenia, lokalizacja inwestycji w tym miejscu dotyczy gruntów nieprzeznaczonych pod budownictwo, lecz rolnych o dużych wartościach przyrodniczych. Są to cenne zbiorowiska trawiaste,  wśród której jest wiele gatunków chronionych.
Mimo tych argumentów Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Skarga: pominięto gatunki chronione
Na tę decyzję Park Krajobrazowy wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie domagając się jej uchylenia, jak też uchylenia decyzji organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu podniesiono, że organy badając sprawę nie ustosunkowały się do argumentów Parku w kwestii gatunków chronionych występujących na terenie planowanej inwestycji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie nie stwierdził naruszeń prawa dających podstawę do wyeliminowania jej z obrotu prawnego.

WSA nie było naruszenia
Sąd powołała się na  art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , zgodnie z którą wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:
1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech  2) teren ma dostęp do drogi publicznej, 3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu,  jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego, 4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych lub leśnych na cele nierolnicze 5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
Brak spełnienia którejkolwiek z przesłanek określonych w tym przepisie skutkuje odmową ustalenia warunków zabudowy. Jednakże jak wynika z materiału dowodowego sprawy, odpowiada cechom zabudowy istniejącej w terenie analizowanym. Istota sporu pomiędzy skarżącym MPK, a organem odwoławczym sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy przy wydaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy zostały zachowane przepisy odrębne tj. czy przy wydaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy zostały zachowane przepisy odrębne dotyczące ochrony przyrody. Sąd zwrócił uwagę, że uchwała Sejmiku Województwa o Planie Ochrony Parku Krajobrazowego zawiera ustalenia wiążące, lecz jedynie dla dokumentów planistycznych, nie zaś - przy podejmowaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy.

NSA uchyla wyrok
Na ten wyrok Park złożył skargę kasacyjną, w której stwierdził, że Mazurski Park Krajobrazowy nie ma interesu prawnego, by występować przed sądem .
Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z tym poglądem. W wyroku z 30 listopada br. uchylił orzeczenie sądu I instancji uznając, że są prawne wątpliwości, co do tego, czy Park Krajobrazowy może być stroną przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy.
Jak stwierdziła sędzia sprawozdawca Anna Szymańska ta kwestia nie była badana przez WSA. Jak ustalono, Mazurski Park Krajobrazowy powołany został rozporządzeniem przez jednostkę budżetową - wojewodę warmińskiego. Według NSA nie została wykazana legitymacja Parku do wniesienia skargi kasacyjnej ( zgodnie z art. 50 ppsa). Teraz WSA w Olsztynie musi przeanalizować ten problem.

Sygnatura akt II OSK 639/14 , wyrok z 30 listopada 2015 r.