Sprawa dotyczyła naruszenia prawa do poszanowania własności (art. 1 protokołu nr 1 do Konwencji o prawach człowieka), które wynikało stąd, iż skarżący nie mieli możliwości uzyskania odszkodowania za ograniczenie prawa do korzystania ze swej nieruchomości w związku z wpisem tej nieruchomości do rejestru zabytków. Państwo Potomscy w latach 70-tych nabyli od Państwowego Zasobu Ziemi działkę zaklasyfikowaną jako grunt rolny. Skarżący chcieli zbudować na niej dom i warsztat. W 1987 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał nieruchomość do rejestru zabytków ze względu na znajdujący się na niej XIX w. cmentarz żydowski. Tym samym wszelkie działania budowlane stały się na tym gruncie niemożliwe. Problem znalazł swe rozwiązanie dopiero przed Trybunałem w Strasburgu, który w 2011 r. wydał wyrok na niekorzyść Polski.

Helsińska Fundacja Praw Człowieka argumentuje jednak, iż wyrok ten dotąd nie został prawidłowo przez Polskę wykonany. Chodzi tu o brak jakichkolwiek działań ze strony rządu polskiego o charakterze powszechnie obowiązującym i ogólnym, implementujących rozstrzygnięcie Trybunału do korpusu prawa polskiego. Zdaniem HFPC koniecznym jest wprowadzenie zmian legislacyjnych, które pozwolą sądom polskim na zasądzanie odszkodowań na rzecz właścicieli nieruchomości znajdujących się w sytuacji analogicznej do sytuacji państwa Potomskich, to jest wówczas, gdy nie mogą oni w pełni korzystać ze swej nieruchomości ze względu na wpisanie jej do rejestru zabytków.

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - jak wynika z odpowiedzi udzielonej w 2012 r. na interpelację poselską w sprawie potrzeby nowelizacji ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, wniesionej po wydaniu wyroku w sprawie Potomskich - takiej potrzeby jednak nie dostrzega.

Zgodnie z art. 46 Konwencji o prawach człowieka państwa-strony Konwencji zobowiązują się do przestrzegania ostatecznych wyroków Trybunału. W świetle spójnej linii orzeczniczej Trybunału artykuł ten nakłada na władze państwowe nie tylko obowiązek wypłaty zadośćuczynienia indywidualnym skarżącym i naprawy naruszenia w ich konkretnej sprawie, lecz może także wymagać przyjmowania środków o charakterze ogólnym i powszechnym. Chodzi tu po prostu o dokonanie takich zmian legislacyjnych (zwłaszcza w przypadku stwierdzenia przez Trybunał systemowych naruszeń praw podstawowych), które wyeliminują sytuację naruszenia prawa podstawowego z całego systemu prawnego pozwanego Państwa. Zdaniem HFPC sytuacja taka powstała właśnie w odniesieniu do praw własności osób, których nieruchomości zostały wpisane do rejestru zabytków, i które napotykają trudności z dochodzeniem odszkodowania za ograniczenie możliwości korzystania ze swego mienia.

Źródło: www.hfhrpol.waw.pl,