Umieszczenie niepełnosprawnego ruchowo więźnia na oddziale, po którym nie może się poruszać bez pomocy osoby trzeciej lub bez specjalnego sprzętu rehabilitacyjnego, zostało przez Trybunał uznane w wyroku z 7 lutego b.r. za poniżające i nieludzkie traktowanie, a tym samym za naruszenie art. 3 Konwencji o prawach człowieka.
Skarżący poruszał się na wózku inwalidzkim lub przy pomocy balkonika rehabilitacyjnego, a w zakładzie karnym, w którym odbywał długoletnią karę pozbawienia wolności, nie mógł nawet samodzielnie skorzystać z toalety. Skarżącemu nie zapewniono również rehabilitacj,i ani żadnych innych zajęć terapeutycznych. Trybunał uznał więc, iż długotrwałe pozbawienie wolności w miejscu, po którym skarżący nie mógł poruszać się samodzielnie i nie miał dostępu do odpowiedniej pomocy medycznej, wywołało u niego cierpienie i poniżenie w stopniu naruszającym zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania.
Skarżący poruszał się na wózku inwalidzkim lub przy pomocy balkonika rehabilitacyjnego, a w zakładzie karnym, w którym odbywał długoletnią karę pozbawienia wolności, nie mógł nawet samodzielnie skorzystać z toalety. Skarżącemu nie zapewniono również rehabilitacj,i ani żadnych innych zajęć terapeutycznych. Trybunał uznał więc, iż długotrwałe pozbawienie wolności w miejscu, po którym skarżący nie mógł poruszać się samodzielnie i nie miał dostępu do odpowiedniej pomocy medycznej, wywołało u niego cierpienie i poniżenie w stopniu naruszającym zakaz nieludzkiego i poniżającego traktowania.
Trybunał przyznał skarżącemu w związku z naruszeniem art. 3 Konwencji 10.000 euro tytułem poniesionej krzywdy moralnej oraz zasądził zwrot kosztów i wydatków.
Omawiany wyrok stanowi potwierdzenie konsekwentnej linii orzeczniczej Trybunału, zgodnie z którą Trybunał stwierdza naruszenie art. 3 Konwencji wówczas, gdy skarżący doznał wystarczająco intensywnego cierpienia i poniżenia. Okoliczność ta ma charakter faktyczny i jest ustalana indywidualnie dla danej sprawy, zwłaszcza w świetle osoby i sytuacji skarżącego.
Czy w związku z tym Polskę czeka zalew skarg składanych do Trybunału w Strasburgu przez więźniów niezadowolonych z warunków, w jakich odbywają karę pozbawienia wolności? Istnieje, niestety, duże prawdopodobieństwo, iż część skarg wnoszonych przez osoby, którym w więzieniu powinny zostać zapewnione szczególne warunki lub specjalistyczne leczenie, mogłaby zostać przez Trybunał uwzględniona. Polski prawodawca musi zdawać sobie sprawę z coraz wyższych standardów obowiązujących w Europie w tym zakresie.
Czy w związku z tym Polskę czeka zalew skarg składanych do Trybunału w Strasburgu przez więźniów niezadowolonych z warunków, w jakich odbywają karę pozbawienia wolności? Istnieje, niestety, duże prawdopodobieństwo, iż część skarg wnoszonych przez osoby, którym w więzieniu powinny zostać zapewnione szczególne warunki lub specjalistyczne leczenie, mogłaby zostać przez Trybunał uwzględniona. Polski prawodawca musi zdawać sobie sprawę z coraz wyższych standardów obowiązujących w Europie w tym zakresie.
Tak wynika z wyroku ETPC z dnia 7.02.2012 r. w sprawie nr 2447/05, Cara-Damiani przeciwko Włochom.
Katarzyna Warecka
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line