Uchwalone rozporządzenie wykonuje delegację ustawową zawartą w art. 34a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2012 r. poz. 657 ze zm.). Wydane rozporządzenie związane jest z wejściem w życie – w dniu 27 lutego 2013 r. – ustawy z dnia 25 stycznia 2013 r. o zmianie ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. poz. 198), która to nowelizacja umożliwi Bankowi Gospodarstwa Krajowego udzielanie pomocy publicznej i pomocy de minimis w formie poręczeń i gwarancji w ramach rządowych programów społeczno-gospodarczych. W dotychczasowym stanie prawnym BGK może bowiem udzielać przedsiębiorcom poręczeń i gwarancji jedynie na zasadach rynkowych lub ewentualnie w formie indywidualnej pomocy publicznej.
Rozporządzenie określa szczegółowe warunki oraz tryb udzielania pomocy de minimis w formie gwarancji Banku Gospodarstwa Krajowego w ramach rządowego programu społeczno-gospodarczego. Pomoc jest udzielana jako pomoc de minimis, zgodnie z przepisami rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5 ze zm.).
Zgodnie z rozporządzeniem pomoc de minimis jest udzielana mikroprzedsiębiorcom oraz małym lub średnim przedsiębiorcom – na ich wniosek składany do banku kredytodawcy – w formie udzielanej przez Bank Gospodarstwa Krajowego gwarancji spłaty kredytu, przy czym gwarancja obejmuje nie więcej niż 60% kwoty kredytu. Gwarancja może obejmować kredyty wchodzące w skład portfela kredytów, stanowiącego zbiór pojedynczych kredytów, dla którego łączną kwotę limitu gwarancji udzielanych na określony czas określa umowa zawarta pomiędzy Bankiem Gospodarstwa Krajowego a bankiem kredytodawcą. Zabezpieczenie udzielonej gwarancji stanowi weksel własny in blanco wystawiony przez mikroprzedsiębiorcę, małego lub średniego przedsiębiorcę na rzecz Banku Gospodarstwa Krajowego.
Pomoc de minimis udzielana w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych podlega sumowaniu z każdą inną pomocą oraz pomocą z budżetu Unii Europejskiej udzielaną przedsiębiorcy, niezależnie od jej formy oraz źródła, i nie może przekroczyć dopuszczalnej intensywności pomocy, określonej w przepisach mających zastosowanie przy udzielaniu pomocy innej niż pomoc de minimis. Łączna wartość pomocy de minimis dla jednego podmiotu, wyrażona za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto, nie może przekroczyć w bieżącym roku oraz dwóch poprzedzających go latach podatkowych równowartości 200 000 euro, a w sektorze transportu drogowego 100 000 euro, przy czym ekwiwalent dotacji brutto wynosi 13,33% kwoty udzielonej gwarancji.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 27 lutego 2013 i stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r.
Krzysztof Paczoska