ZUS radzi jak dostać emeryturę tym, którzy pracowali trochę w Polsce i trochę za granicą

Obliczenie emerytury osobom, ktrych kariera zawodowa przebiegała w dwch państwach nie jest łatwe. Często bywa bowiem, że wg przepisw wewnętrznych osoby te teoretycznie nie nabyły prawa do świadczenia w żadnym z państw, w ktrych pracowały m. in. ze względu na zbyt krtki staż ubezpieczeniowy. Sposobem na to jest sumowanie okresw ubezpieczenia oraz ich łączenie. Pozwala to na wypłatę proporcjonalnych świadczeń przez państwo, w ktrym ubezpieczony pracował. Dlatego ZUS zaczął informować ubezpieczonych jakie są zasady przyznawania i wyliczania świadczeń.

 

Poradnicze wykłady odbędą się w Opolu i w Warszawie. Opolski oddział doradzi tym zainteresowanym, których część aktywności zawodowej przypada w Niemczech i w Polsce. W Warszawie 21 września br. odbędzie się natomiast wykład poświęcony emeryturom i rentom z tytułu pracy za granicą. Pracownicy z ZUS przedstawią też zasady naliczania kapitału początkowego, emerytur i rent z nowego systemu (dotyczy osób urodzonych po 31 grudnia 1948r.) oraz dwa sposoby naliczania świadczeń - w wysokości pełnej z uwzględnieniem wyłącznie stażu w Polsce oraz w wysokości proporcjonalnej, z uwzględnieniem polskich i zagranicznych okresów zatrudnienia.

Od 1 maja 2010 r. obowiązują nowe rozporządzenia unijne o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego: rozporządzenie nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. oraz nr 987/2009 z 16 września 2009 r. Ich cel to uproszczenie oraz skrócenie przepisów dotychczasowych rozporządzeń nr 1408/71 oraz nr 574/72. Sama koordynacja emerytur i rent nie uległa radykalnej zmianie.

Nowe rozporządzenia przewidują, że o świadczenia emerytalno-rentowe można ubiegać się w każdym z państw, w którym osoba była zatrudniona i płaciła składki. A zatem ten, kto migrował zarobkowo między państwami unijnymi, może uzyskać emeryturę lub rentę w każdym z tych państw, o ile spełni warunki przewidziane w ich przepisach. Przepisy unijne mają zapobiec gorszej sytuacji osób, które pracowały w różnych państwach członkowskich od tych, które całe życie pracowały i mieszkały w jednym państwie.

Unijnej koordynacji podlegają: emerytura, renta z tytułu niezdolności do pracy (w tym renta szkoleniowa), renta rodzinna, dodatek pielęgnacyjny, dodatek do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej, renta z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową wraz z dodatkami, renta rodzinna powypadkowa, zasiłek pogrzebowy.

W myśl zasady sumowania okresów ubezpieczenia, jeśli przepisy danego państwa wymagają do emerytury lub renty posiadania określonej długości okresów ubezpieczenia (albo zamieszkania), wówczas trzeba uwzględnić również okresy przebyte w innych państwach unijnych, o ile się nie pokrywają. Emeryci i renciści mają prawo otrzymywać swoje świadczenia w państwie zamieszkania.

Mimo wejścia w życie nowych unijnych aktów prawnych, rozporządzenia nr 1408/71 oraz nr 574/72 mają nadal zastosowanie do spraw dotyczących Norwegii, Islandii, Lichtensteinu oraz Szwajcarii aż do czasu wejścia w życie odpowiednich porozumień. Nowe rozporządzenia zastępują dwustronne umowy międzynarodowe łączące Polskę z Austrią, Belgią, Bułgarią, Czechami, Francją, Hiszpanią, Niemcami, Luksemburgiem, Słowacją, Słowenią.