Zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione zgodnie z przepisami o orzekaniu czasowej niezdolności do pracy, jest dowodem usprawiedliwiającym nieobecność pracownika w zakładzie pracy. Pracodawca nie może wezwać podwładnego do pracy przed upłynięciem daty ustania niezdolności do pracy, wskazanej w zaświadczeniu.

Pracodawca kwestionujący prawidłowość orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy, może zwrócić się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przeprowadzenie kontroli. Wykonują ją lekarze orzecznicy ZUS, którzy mogą m.in. powtórnie zbadać ubezpieczonego w wyznaczonym miejscu lub w miejscu pobytu ubezpieczonego lub zażądać od ubezpieczonego przedstawienia wyników określonych badań.

Zaświadczenie lekarskie ubezpieczonego, który nie zastosował się do poleceń lekarza orzecznika ZUS, traci ważność dnia następującego po dniu, w którym polecenie to miało być wykonane. Pracownik powinien również stawić się do pracy, jeśli po badaniu i analizie dokumentacji medycznej, lekarz orzecznik uzna go za zdolnego do pracy. Wzór zaświadczenia wydanego przez lekarza orzecznika ZUS w wyniku kontroli (ZUS ZLA/K) stanowi załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika ZUS (Dz. U. Nr 65, poz. 741 z późn. zm.).

Źródło: Rzeczpospolita, 30 października 2009 r., Magdalena Klimczak-Nowacka