Przed przystąpieniem do pracy w kontakcie z żywnością pracownik powinien przedstawić wyniki badań do celów sanitarno-epidemiologicznych. Otrzymując takie orzeczenie, pracodawca może dopuścić pracownika do pracy. Osoby, u których orzeczono czasowe lub trwałe przeciwwskazania do wykonywania prac nie mogą ich wykonywać. Pracodawca lub zlecający wykonanie prac zobowiązany jest z zachowaniem poufności, niezwłocznie odsunąć pracownika lub wykonującego prace od ich wykonywania, o czym mówi art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 947 z późn. zm.).
Obowiązek wykonania badań do celów sanitarno-epidemiologicznych określają przepisy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wg których osoba pracująca w styczności z żywnością powinna uzyskać określone przepisami o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi orzeczenie lekarskie dla celów sanitarno-epidemiologicznych o braku przeciwwskazań do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby (art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914 z późn. zm., dalej u.b.ż.)
Przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. nie pozwalają pracodawcy dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku. Zatem każda osoba przyjmowana do pracy zobowiązana jest przejść badania lekarskie. Zakres tych badań uzależniony jest od zajmowanego stanowiska. Pracodawca zobowiązany jest przechowywać orzeczenia wydane na podstawie przeprowadzonych badań lekarskich (art. 229 k.p.). Tryb i zakres badań lekarskich, częstotliwość przeprowadzania, sposób ich dokumentowania, wydawania i przechowywania oraz wymagania kwalifikacyjne lekarzy przeprowadzających badania profilaktyczne regulują odrębne przepisy. Pracodawca ma obowiązek przechowywania orzeczeń lekarskich o braku przeciwwskazań bądź o czasowym lub trwałym przeciwwskazaniu do wykonywania prac. Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.) - dalej u.p.i.s., upoważnia Państwowego Inspektora Sanitarnego, w związku z wykonywaną czynnością kontrolną, do żądania pisemnych lub ustnych informacji oraz żądania okazania dokumentów i udostępnienia wszelkich danych (art. 25 ust. 1 pkt 2 i 3 u.p.i.s., art. 76 ust. 1 u.b.ż.). Odrębne przepisy nakładają na podmiot działający na rynku spożywczym obowiązek przechowywania w aktach osobowych orzeczeń lekarskich wydanych do celów sanitarno-epidemiologicznych oraz udostępniać je na żądanie organów urzędowej kontroli żywności. Kopie orzeczenia lekarskiego znajdują się w miejscu wykonywania pracy przez osobę, której dotyczy to orzeczenie (art. 59 ust. 4 i 5 u.b.ż.).