Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 15 maja 2001 r., II UKN 395/00, OSNP 2003, nr 3, poz. 70, stwierdził, że (...) Personel lekarsko-pielęgniarski nie korzysta z przysługującego ogółowi zatrudnionych uprawnienia do powstrzymania się od wykonywania pracy niebezpiecznej (art. 210 § 5 w związku z art. 210 § 1 Kp.). Zgodnie z wyrokiem - na szpitalu jako pracodawcy spoczywa zwiększone ryzyko odpowiedzialności za zakażenia personelu medycznego. Jego przedstawiciele dotknięci wirusowym zapaleniem wątroby jako chorobą zawodową nie muszą udowadniać, że do zakażenia doszło w związku z pracą zawodową. Reguła ta, jest aktualna przy dochodzeniu roszczeń cywilnoprawnych, z tym ograniczeniem, że odpowiedzialność pracodawcy wynikająca z domniemania faktycznego (art. 231 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm., dalej k.p.c.), iż do zachorowania doszło na skutek pracy w narażeniu na zakażenie, może być wyłączona przez wykazanie braku jego winy.
Z kolei, w wyroku z dnia 13 kwietnia 2000 r., PKN 584/99, OSNP 2001, Nr 21, poz. 636, Sąd Najwyższy orzekł, że "zakład opieki zdrowotnej jako pracodawca ma obowiązek zastosowania wszelkich dostępnych środków organizacyjnych i technicznych w celu ochrony zdrowia pracowników (personelu medycznego) przed zakażeniem wirusową chorobą zakaźną w postaci wirusowego zapalenia wątroby typu B".
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.