Wymóg instalacji w palarni wentylacji wywiewnej wynika wprost z jej definicji zawartej w art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.) - dalej u.o.z.t. Zgodnie z tym przepisem przez palarnię należy rozumieć wyodrębnione konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych pomieszczenie, odpowiednio oznaczone, służące wyłącznie do palenia wyrobów tytoniowych zaopatrzone w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy nie przenikał do innych pomieszczeń.
Wentylator stojący w pomieszczeniu palarni nie jest właściwym rozwiązaniem. Jego zastosowanie spowoduje tylko ruch powietrza i dymu tytoniowego, nie zapewni natomiast usunięcia dymu tytoniowego na zewnątrz.
Obowiązek zapewnienia pracownikom odpowiednich pomieszczeń higieniczno-sanitarnych wynika wprost z art. 233 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p.
Taki sam obowiązek pracodawcy przewiduje § 111 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) - dalej r.o.b.h.p. W myśl tego przepisu pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia i urządzenia higieniczno sanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość powinny być dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników, stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz warunków, w jakich ta praca jest wykonywana.
W § 2 pkt 2 r.o.b.h.p. wskazano definicje pomieszczeń higieniczno-sanitarnych. Została ona zmieniona w związku z wejściem w życie z dniem 6 września 2011 r. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 sierpnia 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 173, poz. 1034). Do dnia 5 września 2011 r. przez pomieszczenia higieniczno-sanitarne należało rozumieć szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami, ustępy, palarnie, jadalnie, z wyjątkiem stołówek, pomieszczenia do ogrzewania się pracowników oraz pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej. Obecnie po zmianie r.o.b.h.p. od 6 września 2011 r. poprzez pomieszczeniach higieniczno-sanitarne należy rozumieć szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami, ustępy, jadalnie z wyjątkiem stołówek, pomieszczenia do wypoczynku, pomieszczenia do ogrzewania się pracowników oraz pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej.
Główną regulacją prawną opisującą pomieszczenie zwane palarnią i wymogi związane z tym pomieszczeniem do dnia 5 września 2011 r. było r.o.b.h.p. Od 6 września wymagania dla palarni jako pomieszczeń zamkniętych zostały określone w u.o.z.t. Co prawda zmiana u.o.z.t. dotycząca palarni została wprowadzona w życie z dniem 15 listopada 2010 r., gdzie dodano w art. 2 pkt 9 definicję palarni, jednakże od dnia 6 września 2011 r. można uznać definicję z art. 2 pkt 9 u.o.z.t. za jedyną obowiązującą definicję palarni.
Zgodnie z art. 2 pkt 9 u.o.z.t. poprzez palarnię należy rozumieć wyodrębnione konstrukcyjnie od innych pomieszczeń i ciągów komunikacyjnych pomieszczenie, odpowiednio oznaczone, służące wyłącznie do palenia wyrobów tytoniowych zaopatrzone w wywiewną wentylację mechaniczną lub system filtracyjny w taki sposób, aby dym tytoniowy nie przenikał do innych pomieszczeń.