Powiatowy urząd pracy wezwał Marka A. (dane zmienione) do stawiennictwa w wyznaczonym dniu, w celu przedstawienia propozycji pracy. Pismo w tej sprawie zawierało pouczenie, że w przypadku doręczenia wezwania po terminie, bezrobotny powinien zgłosić się w urzędzie w pierwszym dniu roboczym po doręczeniu wezwania. Natomiast niestawienie się w powyższym terminie i niepowiadomienie w ciągu siedmiu dni o uzasadnionej przyczynie niestawiennictwa, spowoduje pozbawienie statusu bezrobotnego.
Czytaj w LEX: Właściwość rzeczowa starosty powiatu i marszałka województwa w systemie koordynacji świadczeń z tytułu bezrobocia >>>
Wojewoda zgodził się ze starostą
Zgodnie z zebranym materiałem dowodowym, Marek A. miał się stawić 25 marca 2019 r. Pismo otrzymał jednak 2 kwietnia, natomiast do urzędu przyszedł dopiero 9 kwietnia. Mając powyższe na uwadze, starosta pozbawił Marka A. statusu osoby bezrobotnej. Organ uznał bowiem, że nie stawił się on w terminie oraz nie usprawiedliwił swojej nieobecności. Nie zakończyło to sporu, ponieważ wydana w tej sprawie decyzja stała się przedmiotem odwołania. Wojewoda utrzymał jednak w mocy rozstrzygnięcie starosty. Uznał bowiem, że Marek A. został prawidłowo pouczony o prawach i obowiązkach osoby bezrobotnej oraz obowiązku stawiennictwa na wezwania urzędu w wyznaczonych terminach. Pomimo tego nie stawił się w wyznaczonym terminie, ani też w pierwszym dniu roboczym po odebraniu wezwania oraz nie poinformował o usprawiedliwionych przyczynach niestawiennictwa. Organ podkreślił, że 9 kwietnia 2019 r., mimo trzykrotnego wezwania przez pracownika urzędu, Marek A. nie wskazał przyczyny niestawiennictwa. Okoliczność ta została potwierdzona na nagraniu, które zarejestrował bez wiedzy i zgody urzędnika.
Czytaj także: Status bezrobotnego w urzędzie pracy nie dla osób w wieku powyżej 60 i 65 lat >>>
WSA uchylił sporne rozstrzygnięcia
Rozstrzygnięcie wojewody zostało zaskarżone. Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, który wskazał, że organy nie zbadały należycie okoliczności niestawiennictwa bezrobotnego. Art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi, że starosta pozbawia statusu bezrobotnego w przypadku braku stawiennictwa w powiatowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i niepowiadomienia w okresie do siedmiu dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa. Sąd uznał, że organy nie zbadały przesłanki uzasadnionej przyczyny. Tym samym ich rozstrzygnięcia zostały uznane za przedwczesne. Mając powyższe na uwadze, sąd uchylił zaskarżoną i poprzedzająca ją decyzję. Wojewoda nie zgodził się jednak z tym rozstrzygnięciem, więc postanowił zaskarżyć wyrok.
Sprawdź w LEX inne orzeczenia:
- I OSK 1592/21, Przesłanka „uzasadnionej przyczyny niestawiennictwa” - Wyrok NSA >
- IV SA/Po 210/18, Zasady liczenia kolejnych niestawiennictw w urzędzie pracy. - Wyrok WSA w Poznaniu >
- IV SA/Po 418/18, Termin na powiadomienie urzędu pracy o przyczynie niestawiennictwa. - Wyrok WSA w Poznaniu >
Cena promocyjna: 44.7 zł
|Cena regularna: 149 zł
|Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 59.6 zł
NSA uchylił wyrok i przyznał rację administracji
Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że brak wskazania „uzasadnionej przyczyny” niestawiennictwa w terminie do siedmiu dni od daty wyznaczonego spotkania, skutkuje pozbawieniem statusu bezrobotnego. Powyższe pojęcie jest jednak nieostre, więc musi podlegać interpretacji, a tym samym uzasadnia to pewien luz decyzyjny organu. Sąd podkreślił, że jedynie po zbadaniu, czy istnieją obiektywne, wyjątkowe przesłanki niepowiadomienia organu o niestawiennictwie w wyznaczonym terminie, może dojść do stwierdzenia, że nie ma podstaw do wydania decyzji o utracie statusu osoby bezrobotnej. Warto też zwrócić uwagę, że uzasadnionej przyczyny nie stanowią okoliczności, które wystąpiły w wyniku niestaranności w działaniu lub lekkomyślności zainteresowanego. Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, NSA uznał, że Marek A. nie powiadomił o przyczynie niestawiennictwa w wyznaczonym terminie oraz nie wskazał uzasadnionej przyczyny tej nieobecności. Ponadto sam twierdził też, że „nie było takiego powodu”. NSA podkreślił, że koniecznym warunkiem stwierdzenia, że dana osoba nie stawiła się w urzędzie pracy w wyznaczonym terminie, jest jednoznaczne i niebudzące żadnych wątpliwości ustalenie, że została ona prawidłowo powiadomiona o terminie jej obowiązkowego stawiennictwa, co na gruncie niniejszej sprawy bezspornie miało miejsce. W świetle powyższego, NSA uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę.
Wyrok NSA z 11 sierpnia 2022 r., sygn. akt I OSK 2803/20
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
