Odpowiedź: Strony stosunku pracy mogą wydłużyć ustawowy okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony. W takim przypadku obowiązuje okres wypowiedzenia wskazany w umowie.
Uzasadnienie: Co do zasady umowa o pracę zawarta na czas określony ulega rozwiązaniu z upływem czasu na jaki została zawarta, jednakże na mocy art. 33 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. przy zawieraniu umowy na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy, strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy strony mogą zastrzec "z góry" w zawieranej umowie, bądź też uzupełnić umowę o takie postanowienie w trakcie trwania stosunku pracy. Warunkiem jest, aby umowa zawarta była na okres dłuższy niż 6 miesięcy.
W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że okresy wypowiedzenia ustalone w k.p. mogą być przedłużane przez strony w drodze umownej. Wskazuje się tutaj na możliwość stosowania reguły wynikającej z art. 18 k.p. W sposób ogólny wyznacza on granice autonomii woli stron stosunku pracy, stwierdzając, iż postanowienia umów o pracę nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy, gdyż w przeciwnym razie są one nieważne. Oznacza to tym samym, że zasadą jest, iż postanowienia korzystniejsze dla pracownika są dopuszczalne i wiążą strony stosunku pracy. SN w uchwale z dnia 9 listopada 1994 r. (I PZP 46/94) stwierdził, że "zastrzeżenie w umowie o pracę zawartej na czas nie określony dwunastomiesięcznego okresu wypowiedzenia tej umowy przez zakład pracy jest dopuszczalne na podstawie art. 18 § 2 k.p.". W uzasadnieniu SN wskazał, iż z punktu widzenia zasady uprzywilejowania pracownika istotne jest, czy wymaganie zachowania dłuższego okresu wypowiedzenia ma obowiązywać tylko pracodawcę, tylko pracownika, czy też obie strony stosunku pracy. Ponadto, ocena "korzystniejszego" dla pracownika charakteru rozstrzygnięcia zawartego w umowie o pracę, musi mieć naturę zobiektywizowaną i odnosić się do chwili, w której następuje zawarcie umowy o pracę. SN wywiódł też, że każda regulacja prawna, zarówno zawarta w przepisach prawa, jak i w czynnościach prawnych (umowie o pracę), nawet jeżeli generalnie poprawia sytuację pracownika, to jednak równocześnie ma również dla niego pewne niedogodności, które w określonych okolicznościach mogą się ujawnić. Ocena "korzystności" danej regulacji dla pracownika musi więc mieć charakter globalny w tym sensie, że w jej ramach dokonuje się pewnego bilansu zysków i strat, jakie niesie ona dla pracownika i jego interesów. Jeżeli możliwe korzyści przeważają nad możliwymi pewnymi negatywnymi stronami danej regulacji dla pracownika, należy przyjąć ocenę globalną i uznać, że spełnione są warunki przewidziane w art. 18 § 2 k.p., tj. że postanowienie umowy o pracę jest per saldo korzystniejsze dla pracownika.
W późniejszym orzecznictwie SN uznał, że zastrzeżenie dłuższego okresu wypowiedzenia dla pracownika również może być ocenione jako korzystniejsze dla niego. W wyroku z 2 października 2003 r. (I PK 416/02) SN stwierdził, że zastrzeżenie dla obu stron w umowie o pracę okresu wypowiedzenia dłuższego, niż przewidziany w k.p., nie jest uznane za niekorzystne dla pracownika, jeżeli w jego efekcie uzyskał dłuższy okres wypowiedzenia przez pracodawcę, a sytuacja na rynku pracy w konkretnych okolicznościach, przy uwzględnieniu miejsca wykonywania pracy oraz zapotrzebowania na pracę określonego rodzaju, mogła czynić nierealną możliwość wypowiedzenia przez pracownika. Podobnie w wyroku z dnia 10 stycznia 2006 r. (I PK 97/05) SN stanął na stanowisku, iż strony zawierające umowę o pracę mogą uzgodnić, że okres wypowiedzenia umowy będzie dłuższy niż jest to przewidziane w k.p., zaś ocena ważności postanowienia umowy o pracę wprowadzającego dłuższy okres jej wypowiedzenia dla pracownika musi być odniesiona do konkretnych okoliczności sprawy, a w szczególności całokształtu regulacji umownych, w sposób zobiektywizowany uwzględniający warunki z chwili zawarcia umowy oraz "bilans korzyści i strat" dla pracownika.
W świetle powyższego należy przyjąć, iż postanowienie umowy o pracę zawartej na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, przewidujące przedłużenie ustawowego okresu wypowiedzenia zarówno dla pracodawcy, jak i pracownika, może zostać uznane za dopuszczalne na mocy art. 18 § 2 k.p. W takiej sytuacji strona wypowiadająca umowę obowiązana jest zachować okres wypowiedzenia określony w umowie o pracę.