1. Obowiązki pracodawcy w zakresie wydawania i stosowania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej
Zgodnie z art. 2378 § 1 k.p. rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne, a także przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego ustala pracodawca. W art. 2379 k.p., ustawodawca zabrania pracodawcy dopuszczania pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy oraz zobowiązuje pracodawcę do zapewnienia, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz do zapewnienia odpowiednio ich prania, konserwacji, naprawy, odpylania i odkażania. W przypadku, gdy pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika, z zastrzeżeniem wynikającym z art. 23710 § 2 k.p., który to przepis nie dopuszcza powierzania pracownikom prania, konserwacji, odpylania i odkażania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, które w wyniku stosowania w procesie pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi. W przepisie § 1 art. 23710 k.p. ustawodawca wprowadził dla pracodawcy obowiązek, aby środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, które w wyniku stosowania w procesie pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi, były przechowywane wyłącznie w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.