Czy składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc uwzględnia się w średniej urlopowej?

Pracownik kierowca pracuje w zadaniowym systemie czasu pracy w 3-miesięcznym okresie rozliczeniowym. Otrzymuje prócz wynagrodzenia zasadniczego stałe ryczałty za pracę w godzinach nocnych, ryczałt za dyżury oraz ryczałt za godziny nadliczbowe. Co trzy miesiące następuje rozliczenie godzin i ryczałtów.

Ryczałty są pomniejszana za czas choroby. W momencie zakończenia pracy lub jej rozpoczęcia w połowie miesiąca ryczałty są naliczane proporcjonalnie.

Składników wynagrodzenia przysługujących za okresy dłuższe niż 1 miesiąc nie uwzględnia się w średniej urlopowej. Włącza się je natomiast – skoro są pomniejszane za okres absencji zdrowotnej – do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego.

Podstawę wymiaru wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy wylicza się w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop – dalej r.z.u.u.w. I tak, stałe składniki wynagrodzenia uwzględnia się w wynagrodzeniu urlopowym w kwocie należnej pracownikowi w miesiącu wykorzystywania urlopu. Nie ma zatem potrzeby ich przeliczania.

Średnia urlopowa

Z kolei składniki zmienne przysługujące pracownikowi za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc przyjmuje się do podstawy wymiaru wynagrodzenia urlopowego w łącznej wysokości wypłaconej mu w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu (przy ich znacznych wahaniach – z okresu dłuższego, nieprzekraczającego jednak 12 miesięcy). Zmienne składniki miesięczne stanowią tzw. średnią urlopową.

Stosownie do § 12 ust. 1 r.z.u.u.w., składniki wynagrodzenia należne za okresy dłuższe niż jeden miesiąc wypłaca się w przyjętych terminach wypłaty tych składników, przy czym okres urlopu jest traktowany na równi z okresem wykonywania pracy. W związku z powyższym, kwartalnych, czy rocznych elementów płacy w ogóle nie uwzględnia się w średniej urlopowej. Na marginesie warto dodać, że włącza się je do podstawy wymiaru ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

Co się zaś tyczy postawy wymiaru świadczeń chorobowych, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego/zasiłku nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku. W praktyce oznacza to, do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych włącza się wyłącznie te elementy płacy, które są pomniejszane za okresy absencji zdrowotnej. Należy przy tym pamiętać, że składniki wynagrodzenia pomniejszane proporcjonalnie przyjmuje się do podstawy po uzupełnieniu, natomiast pomniejszane w sposób inny niż proporcjonalny – w kwocie faktycznie wypłaconej pracownikowi bez dopełniania.

Reasumując, składników wynagrodzenia wypłacanych na koniec okresu rozliczeniowego dłuższego niż jeden miesiąc (w omawianym przypadku trzymiesięcznego) nie uwzględnia się w średniej urlopowej, tylko wypłaca w przyjętym u danego pracodawcy terminie wypłat. Zaliczają się one bowiem do zmiennych elementów płacy przysługujących zatrudnionym za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, a w konsekwencji nie włączanych do wynagrodzenia urlopowego. Natomiast zmienne składniki płacowe pomniejszane za okres absencji zdrowotnej uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczeń – w zależności od zasad ich pomniejszania – po uzupełnieniu lub w kwocie faktycznie wypłaconej.