Radca prawna Bożena M. była zatrudniona przez szpital na stanowisku koordynatora radców prawnych. W 2008 r. dyrektor szpitala zlikwidował stanowiska radcy prawnego i koordynatora radcy prawnego. Jednocześnie z mecenasem Józefem M. zawarł umowę zlecenia na prowadzenie obsługi prawnej szpitala. Wydzielił mu do tego pomieszczenie, w którym przebywał pracownik z kancelarii prawnej Józefa M. Dyrektor szpitala wypowiedział umowę o pracę Bożenie M. z zastosowaniem skróconego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wskazał likwidację stanowisk koordynatora radców prawnych i powierzenia prowadzenia obsług prawnej wyłącznie podmiotowi zewnętrznemu.

Bożena M. poszła do sądu i ten w I instancji zgodził się z jej argumentami, że wskutek powyższego nastąpiło przejście części zakładu pracy na podmiot zewnętrzny w rozumieniu art. 231k.p. Wobec tego miała w pełni zastosowanie regulacja zawarta w art. 231§6 k.p. wykluczająca możliwość wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę z powodu przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę. Szpital złożył apelację, którą sąd II instancji w całości uwzględnił. Bożena M. złożyła więc skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego. Ten jednak ją oddalił.
Sąd Najwyższy odniósł się do najnowszego orzecznictwa ETS, który wyraża pogląd, że przepisy dyrektywy Rady 2001/23/WE mogą być stosowane gdy część przejmowanego przedsiębiorstwa lub zakładu nie zachowuje niezależności organizacyjnej pod warunkiem, że funkcjonalne więzi pomiędzy poszczególnymi przejmowanymi czynnikami produkcji zostaną zachowane. Ma to pozwolić przejmującemu na ich wykorzystywanie do celu prowadzenia identycznej lub analogicznej działalności gospodarczej. Sąd Najwyższy uznał, że przejęcie wykonywania całości zadań z zakresu obsługi prawnej szpitala przez zewnętrzną kancelarię prawną (tzw. outsourcing) zasadniczo może stanowić przejęcie części zakładu pracy w rozumieniu art. 231 k.p., ale ocena w tym zakresie musi się odnosić do konkretnych okoliczności faktycznych sprawy. Należy więc przeprowadzić test porównawczy istotnych okoliczności przemawiających za uznaniem, że doszło do przejęcia części zakładu pracy

z ustaleniami faktycznymi i przeprowadzić ich kompleksową ocenę. Istotne okoliczności, które należy ocenić to: 1) typ przedsiębiorstwa lub zakładu; 2) czy zbyte zostały składniki materialne (budynki i ruchomości); 3) wartość składników niematerialnych w chwili transferu; 4) czy większość pracowników została przejęta przez nowego pracodawcę; 5) czy przejęta została obsługa klientów przedsiębiorstwa; 6) stopień podobieństwa między działalnością prowadzoną przed i po zbyciu przedsiębiorstwa; 7) ewentualna przerwa w działalności przedsiębiorstwa. Test ten w sprawie Bożeny M. daje wynik negatywny (sygn. akt I PK 210/09).