Poprawki do Konwencji o pracy na morzy dotyczą dwóch zagadnień: sytuacji pozostawionych marynarzy oraz odpowiedzialności finansowej armatorów z tytułu śmierci i szkody na osobie.
Każde Państwo-strona Konwencji obowiązane zostało do ustanowienia dla statków podnoszących jego banderę odpowiedniego systemu zabezpieczeń finansowych (np. zabezpieczenia społecznego, ubezpieczenia komercyjnego lub funduszu krajowego), pozwalającego pokrywać m. in. zaległe płace i inne świadczenia należne marynarzowi od armatora za okres czterech miesięcy. Finansowaniem objęte mogą być także uzasadnione wydatki poniesione przez marynarza, w tym koszt repatriacji, żywność, ubranie, zakwaterowanie, podstawowa opieka medyczna.
Poprawki ustalają ponadto minimalne wymagania dla ustawodawstwa krajowego i przepisów w zakresie zabezpieczenia finansowego na pokrycie wypłat wszelkich roszczeń związanych ze śmiercią lub długotrwałą niepełnosprawnością marynarza w wyniku wypadku przy pracy, choroby zawodowej lub zagrożeń w miejscu pracy.
Podobnie jak w przypadku porzucenia marynarza, Państwa-sygnatariusze obowiązane są wymagać, aby statki podnoszące ich banderę posiadały na pokładzie certyfikat bądź też inny dokument potwierdzający zabezpieczenie finansowe - wydany przez jego dostawcę. Kopia dokumentu winna być umieszczona na pokładzie w taki sposób, aby marynarze mieli do niej dostęp.