W myśl art. 129 ust. 1 u.e.r., świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.
Zgodnie z art. 103a u.e.r., prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.
Zawieszenie emerytury w trybie art. 103a u.e.r. trwa do czasu rozwiązania stosunku pracy i przedłożenia w organie rentowym świadectwa pracy lub zaświadczenia wystawionego przez pracodawcę, potwierdzającego ustanie stosunku pracy. Wówczas ZUS podejmuje wypłatę emerytury od miesiąca, w którym nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym został przedłożony dokument potwierdzający ustanie zatrudnienia.
W myśl art. 30 & 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) – dalej k.p., umowa o pracę rozwiązuje się:
1) na mocy porozumienia stron,
2) przez oświadczenie jednej ze stron z zachowaniem okresu wypowiedzenia (rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem).
Aby można było pobierać przyznaną emeryturę, należy rozwiązać umowę o pracę przynajmniej na jeden dzień. Ponowne podjęcie pracy może nastąpić nie wcześniej niż w dniu, od którego organ rentowy przyznał prawo do emerytury.
Tak więc, rozwiązanie umowy o pracę, a następnie nawiązanie, po nabyciu prawa do emerytury, nowego stosunku pracy, nie spowoduje zawieszenia wypłaty emerytury.