Zaproponowano rozwiązania, które wdrażają do polskiego prawa przepisy unijne, dostosowując w ten sposób warunki pracy marynarzy do standardów stosowanych wobec pracowników na lądzie (są one wyższe niż normy pracy na morzu) oraz wprowadzają do ustawy poprawki z 2014 r. do Konwencji o pracy na morzu (Konwencja MLC), które zapewniają odpowiednią ochronę marynarzom w przypadku ich porzucenia, choroby, uszkodzenia ciała lub śmierci. Nowe regulacje poprawią warunki pracy i życia marynarzy.
W projekcie uregulowano kwestie dotyczące:
1) porzucenia i repatriacji marynarza oraz ubezpieczenia w tym zakresie wraz z certyfikatem potwierdzającym zabezpieczenie finansowe;
2) szkód z tytułu uszkodzenia ciała, choroby albo śmierci marynarza i ubezpieczenia w tym zakresie wraz z certyfikatem potwierdzającym zabezpieczenie finansowe. W praktyce chodzi o zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej marynarzowi na wypadek porzucenia oraz uszkodzenia ciała, choroby albo śmierci.
Projekt wprowadza obowiązek posiadania przez armatora ubezpieczenia lub innego zabezpieczenia finansowego na wypadek porzucenia marynarza (uszkodzenia ciała, choroby albo śmierci) oraz posiadania przez statek certyfikatu (potwierdzającego to zabezpieczenie finansowe), wydanego przez podmiot udzielający zabezpieczenia. Oznacza to, że marynarz (lub osoba przez niego upoważniona) będzie mógł dochodzić roszczeń bezpośrednio od podmiotu udzielającego zabezpieczenia finansowego.
W projekcie określono także zasady inspekcji statków nie podlegających obowiązkowi posiadania certyfikatu MLC (chodzi o statki o pojemności brutto poniżej 500 jednostek). Za naruszenia przepisów ustawy przewidziano kary pieniężne od 5 do 10 tys. zł (będą one wymierzane np. za żeglugę statkiem nieposiadającym odpowiednich dokumentów, potwierdzających spełnianie wymagań dotyczących warunków pracy i życia na morzu – chodzi o certyfikat MLC lub certyfikat tymczasowy).