Kontroli sądowej w postępowaniu została poddana decyzja Okręgowego Inspektora Pracy nakazująca wstrzymanie eksploatacji zaginarki mechanicznej do czasu wyposażenia jej w urządzenia zabezpieczające, chroniące operatora oraz osoby postronne przed zagrożeniami związanymi z ruchem górnej belki oraz ruchem łańcuchowej przekładni napędu belki gnącej.
W odwołaniu od nakazu pracodawca argumentował, że przedmiotowa maszyna posiada deklarację zgodności "CE" oraz jest produkowana i sprzedawana na terenie całej Unii Europejskiej. Jednocześnie wniósł o wskazanie, które normy – dyrektywy nie zostały spełnione, aby móc w pełni ustosunkować się do zarzutów inspektora pracy.
Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję, Okręgowy Inspektor Pracy powołał się na wyniki kontroli przeprowadzonej w zakładzie pracy i potwierdził, że eksploatacja maszyny może spowodować bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracowników i osób postronnych. Niebezpieczeństwo wynikało z konieczności operowania przez pracownika rękoma w strefie narzędziowej podczas układania materiału i jednoczesnej możliwości wywołana ruchu roboczego belki gnącej zamykającej przestrzeń pod tą belką, a także możliwość sięgnięcia przez pracownika z obu stron maszyny, od jej tyłu, kończynami górnymi do strefy narzędziowej tj. pod belkę gnącą w chwili zamykania przestrzeni pod tą belką. Zauważył także, że norma dotycząca odległości uniemożliwiających sięgnięcie ręką do strefy niebezpiecznej, przywołana w deklaracji zgodności maszyny, nie została spełniona.
Uzasadnienie wyroku oddalającego skargę na powyższe rozstrzygnięcie, szczeciński WSA zaczął od przypomnienia, że zgodnie z art. 216 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca wyposaża w odpowiednie zabezpieczenia maszyny i inne urządzenia techniczne, w szczególności zabezpieczające pracownika przed urazami, działaniem niebezpiecznych substancji chemicznych, porażeniem prądem elektrycznym, nadmiernym hałasem, działaniem drgań mechanicznych i promieniowania oraz szkodliwym i niebezpiecznym działaniem innych czynników środowiska pracy. Uszczegółowienie przywołanej regulacji odnaleźć można w § 55 ust. 1 i § 56 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) – dalej r.b.h.p.
Mając to na uwadze, WSA uznał na nietrafny zarzut niesprecyzowania w nakazie norm, dyrektyw, których urządzenie nie spełniało. Instytucję ochrony pracy, rozumianej jako całokształt gwarancji prawnych służących zabezpieczeniu zdrowia i życia ludzkiego tworzą przepisy powszechnie obowiązujące, zawarte m.in. w k.p. i r.b.h.p. Natomiast przez normę należy rozumieć dokument przyjęty w drodze konsensusu i zatwierdzony przez upoważnioną jednostkę, ustalający do powszechnego i wielokrotnego stosowania zasady, wytyczne lub charakterystyki odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub ich wyników i zmierzających do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania w określonym zakresie. Brak Polskiej Normy nakazuje sięgnięcie do określonych reguł pozaprawnych wskazujących sposób wykonania zadania. Nie świadczy jednak o niepraworządnym charakterze przepisu odsyłającego do nieistniejącej (nawet) normy.
W konkretnym stanie faktycznym organ wskazał, że brak urządzeń ochronnych zabezpieczających operatora zaginarki mechanicznej i osoby postronne narusza § 55 ust. 1 r.b.h.p., zgodnie z którym elementy ruchome i inne części maszyn, które w razie zetknięcia się z nimi stwarzają zagrożenie, powinny być osłonięte lub zaopatrzone w inne skuteczne urządzenia ochronne, z wyjątkiem przypadków, gdy spełnienie tych wymagań nie jest możliwe ze względu na funkcję maszyny. W odniesieniu do przepisów będących podstawą wydania zaskarżonego nakazu wstrzymania eksploatacji urządzenia, Sąd stwierdził, że w żadnym stopniu nakaz ten nie naruszył prawa – przeciwnie - zapewnił realizację prawa do bezpiecznych warunków pracy, przy zachowaniu funkcji produkcyjnej przedmiotowej maszyny.
Sąd przypomniał ponadto, że określenie sposobu w jaki pracodawca ma doprowadzić maszynę do stanu odpowiadającego wymaganiom bezpieczeństwa nie mieści się w kompetencji organu wydającego decyzję. Niemniej w uzasadnieniu decyzji organ może wskazać, jaka odległość bezpieczeństwa uniemożliwi sięgnięcie ręką przez szczelinę zaginarki. Dokonując wykładni celowościowej art. 216 § k.p., należy mieć na uwadze pożądany przez ustawodawcę rezultat wykonania tej normy, którym jest zapewnienie bezpiecznych warunków pracy. Skoro prawo nie nadążyło za ustanowieniem "Normy" dla określonej maszyny i organ zastosował per analogiam normy opublikowane przed data produkcji maszyny, ale w sposób zgodny z ogólnymi zasadami bezpieczeństwa i ochrony pracy, nie można zarzucić organowi działania bez podstawy prawnej.