Dotyczy ono ochrony życia i zdrowia osób zatrudnionych w działach produkcji wszelkiego typu drukarni i zakładów pomocniczych oraz innych prac, które przeszły do historii drukarstwa, takich jak odlewanie czcionek i stereotypów ze stopu drukarskiego, ręczne lub maszynowe składanie tekstów, trawienie w kwasach itp.
Część wymagań określonych w r.b.h.z.g. zachowała aktualność - np. w odniesieniu do minimalnych odległości między maszynami poligraficznymi. Powinny one wynosić co najmniej: 1 m - między maszynami drukarskimi dociskowymi, 1,5 m - między maszynami litograficznymi, offsetowymi i drukarskimi płaskimi od formatu A1 do formatu B0, a jeśli między nimi jest stanowisko dla obsługi – odległość powinna być nie mniejsza niż 1,8 m. Przy maszynach poniżej formatu A1 odległość powinna wynosić co najmniej 1,2 m, a przy tychże maszynach ze stanowiskiem obsługi – 1,5 m. Maszyny powinny być ustawione w odstępie od ścian wynoszącym co najmniej 50 cm, jeśli zaś pomiędzy ścianą a maszyną ma przebywać obsługa - co najmniej 1 m. Dla gilotyn wielonożowych odstęp ten powinien wynosić 60 cm, przy czym jeśli w odstępie tym ma przebywać obsługa — co najmniej 1,5 m. Jeżeli główne przejście pomiędzy maszynami służyć ma do transportu wózkowego, odstęp między tymi maszynami powinien wynosić co najmniej 2,5 m. Przejścia należy oznaczyć na podłodze trwałymi liniami i w przestrzeni pomiędzy tymi liniami nie wolno układać na podłodze żadnych przedmiotów.
Przepisy r.b.h.z.g. nakazują, by wszystkie pomieszczenia drukarni były oświetlone w sposób dostateczny i równomierny. Jednak podane wartości natężenia oświetlenia są zdecydowanie za niskie. Przykładowo, minimalne oświetlenie dla powierzchni rękopisu przy maszynie do składania określono na 250 lx (luksów), podczas gdy dla podobnego pod względem przeznaczenia i warunków pracy stanowiska komputerowego Polska Norma ustala natężenie na co najmniej 500 lx. Zgodnie z PN-EN 12464-1. Światło i oświetlenie. Oświetlenie miejsc pracy. Cz. 1: miejsca pracy we wnętrzach, minimalne oświetlenie dotyczące drukarni powinno być nie mniejsze niż 500 lx, przy czym stanowiska, na których wykonywane jest składanie, retuszowanie i prace litograficzne – 1000 lx, stanowiska kontrola druku wielobarwnego – 1500 lx, a grawerowanie w stali i miedzi – 2000 lx. Przy podobnych pracach r.b.h.z.g. wymaga jedynie 250 lx.
Ściany i stropy pracowni graficznych powinny być tego rodzaju, aby można je było myć albo bielić. Podłogi powinny być gładkie, jednolite i bez szczelin, a odrzwia i ramy okienne - gładkie i dające się dokładnie oczyszczać. Stosunek oszklonej powierzchni okien do powierzchni podłogi w pomieszczeniach drukarni wymagających większego natężenia oświetlenia, jak pomieszczenia maszyn drukarskich powinien wynosić 1:5, w składach i magazynach – 1:10, w pozostałych pracowniach - 1:6. Temperatura w pomieszczeniach pracy w warunkach normalnego ogrzewania powinna wynosić co najmniej 18°C.
W każdym pomieszczeniu, w którym powstają szkodliwe zanieczyszczenia powietrza w postaci pyłów, gazów lub par należy zapewnić co najmniej sześciokrotną całkowitą wymianę powietrza na godzinę za pomocą mechanicznej wentylacji ogólnej. W miejscach powstawania zanieczyszczeń powinny być zainstalowane wyciągi miejscowej wen¬tylacji mechanicznej, usuwającej te zanieczyszczenia z pomieszczenia i możliwie dokładnie osłaniające miejsca ich powstawania.
Zgodnie z r.b.h.z.g wszystkie pracownie graficzne powinny posiadać należyte urządzenia wentylacji naturalnej, np. w postaci otwieralnych na osi poziomej górnych kwater okien lub wywietrzników, przy czym powierzchnia tych otworów powinna wynosić nie mniej niż 1/100 po¬wierzchni podłogi pracowni. Pomieszczenie offsetu powinno być codziennie odkurzane i sprzątane (w tym podłogi na mokro), a przynajmniej raz w miesiącu oczyszczane gruntownie. Szyby powinny być myte od wewnątrz przynajmniej raz w miesiącu, a od zewnątrz co najmniej raz na kwartał.