W myśl art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: z 2015 r. poz. 748) - dalej u.e.r. prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Przepis ten stosuje się również do emerytów, którzy ukończyli powszechny wiek emerytalny, ustalany indywidualnie, w zależności od daty urodzenia oraz płci. Tak więc ci emeryci, którzy kontynuują zatrudnienie u tego samego pracodawcy, u którego byli zatrudnieni przed dniem nabycia prawa do emerytury, muszą się liczyć z tym, że mimo iż ukończyli wiek zwalniający ich z zawieszalności - przysługująca im emerytura zostanie zawieszona.

Przepis ten dotyczy każdej emerytury przyznawanej przez ZUS, a więc zarówno emerytury wcześniejszej, emerytury przyznawanej po ukończeniu powszechnego wieku emerytalnego, jak również okresowej emerytury kapitałowej. Nie dotyczy jedynie emerytur przyznawanych z urzędu osobom pobierającym rentę z tytułu niezdolności do pracy po osiągnięciu przez nie powszechnego wieku emerytalnego. Osoby uprawnione do tych emerytur mogą je pobierać bez względu na kontynuowanie zatrudnienia.

Podstawą otrzymania emerytury jest  rozwiązanie stosunku pracy. W związku z tym osoby, które składają do ZUS wniosek o przyznanie emerytury muszą przedłożyć świadectwo pracy. Tak więc pomiędzy wydaniem świadectwa pracy a nową umową o pracę powinna wystąpić przynajmniej jednodniowa przerwa.

Osoba, która rozwiązała stosunek pracy kontynuowany po przejściu na emeryturę, może zatrudnić się ponownie u tego samego pracodawcy. Co więcej, może to zrobić nawet następnego dnia. Tak więc, rozwiązanie umowy o pracę, a następnie nawiązanie, po nabyciu prawa do emerytury, nowego stosunku pracy, nie spowoduje zawieszenia wypłaty emerytury.

W myśl art.921 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) – dalej k.p. pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia.

 Jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpi w ciągu roku kalendarzowego, wówczas pracownik ma prawo do urlopu w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego.

 

Polecamy: Przeliczenie emerytury następuje na wniosek zainteresowanego

W przypadku rozwiązania stosunku pracy bez wykorzystania urlopu, pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości odpowiadającej urlopowi proporcjonalnemu do okresu przepracowanego. Zasady te stosuje się w przypadku rozwiązania jednego i nawiązania drugiego stosunku pracy w ciągu roku kalendarzowego, a także wtedy, gdy w dniu rozwiązania stosunku pracy nie wiadomo, czy pracownik podejmie pracę w tym samym roku kalendarzowym. Takie same reguły obowiązują również w przypadku rozwiązania stosunku pracy z powodu uzyskania przez zatrudnionego uprawnień emerytalnych.

Dowiedz się więcej z książki
Emerytury i renty z FUS. Emerytury pomostowe. Okresowe emerytury kapitałowe. Komentarz
  • rzetelna i aktualna wiedza
  • darmowa wysyłka od 50 zł

 

 

 

W myśl art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: z 2015 r. poz. 748) - dalej u.e.r. prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Przepis ten stosuje się również do emerytów, którzy ukończyli powszechny wiek emerytalny, ustalany indywidualnie, w zależności od daty urodzenia oraz płci. Tak więc ci emeryci, którzy kontynuują zatrudnienie u tego samego pracodawcy, u którego byli zatrudnieni przed dniem nabycia prawa do emerytury, muszą się liczyć z tym, że mimo iż ukończyli wiek zwalniający ich z zawieszalności - przysługująca im emerytura zostanie zawieszona. Przepis ten dotyczy każdej emerytury przyznawanej przez ZUS, a więc zarówno emerytury wcześniejszej, emerytury przyznawanej po ukończeniu powszechnego wieku emerytalnego, jak również okresowej emerytury kapitałowej. Nie dotyczy jedynie emerytur przyznawanych z urzędu osobom pobierającym rentę z tytułu niezdolności do pracy po osiągnięciu przez nie powszechnego wieku emerytalnego. Osoby uprawnione do tych emerytur mogą je pobierać bez względu na kontynuowanie zatrudnienia. Podstawą otrzymania emerytury jest rozwiązanie stosunku pracy. W związku z tym osoby, które składają do ZUS wniosek o przyznanie emerytury muszą przedłożyć świadectwo pracy. Tak więc pomiędzy wydaniem świadectwa pracy a nową umową o pracę powinna wystąpić przynajmniej jednodniowa przerwa. Osoba, która rozwiązała stosunek pracy kontynuowany po przejściu na emeryturę, może zatrudnić się ponownie u tego samego pracodawcy. Co więcej, może to zrobić nawet następnego dnia. Tak więc, rozwiązanie umowy o pracę, a następnie nawiązanie, po nabyciu prawa do emerytury, nowego stosunku pracy, nie spowoduje zawieszenia wypłaty emerytury. W myśl art.921 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) – dalej k.p. pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Jeżeli rozwiązanie stosunku pracy nastąpi w ciągu roku kalendarzowego, wówczas pracownik ma prawo do urlopu w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego. W przypadku rozwiązania stosunku pracy bez wykorzystania urlopu, pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości odpowiadającej urlopowi proporcjonalnemu do okresu przepracowanego. Zasady te stosuje się w przypadku rozwiązania jednego i nawiązania drugiego stosunku pracy w ciągu roku kalendarzowego, a także wtedy, gdy w dniu rozwiązania stosunku pracy nie wiadomo, czy pracownik podejmie pracę w tym samym roku kalendarzowym. Takie same reguły obowiązują również w przypadku rozwiązania stosunku pracy z powodu uzyskania przez zatrudnionego uprawnień emerytalnych.