Odpowiedź:
Co do zasady pracodawca nie powinien planować pracy pracowników tak, aby wykonywali oni pracę dwukrotnie w tej samej dobie pracowniczej. Od 23 sierpnia 2013 r. zasada ta ulega jednak zmianie.
 
Uzasadnienie:
Od 23 sierpnia wchodzi w życie nowelizacja przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z poźn. zm.) – dalej k.p. w zakresie czasu pracy. Nowe regulacje wprowadzają ruchomy czas pracy pozwalający na:
• ustalanie rozkładów czasu pracy przewidujących różne godziny rozpoczynania pracy w dniach pracy pracowników, bądź
• określanie przedziału czasu, w którym pracownik powinien podjąć pracę.
W pierwszym przypadku pracodawca może wyznaczać pracownikom różne godziny rozpoczynania pracy w poszczególne dni. W kolejnym dniu pracownik będzie więc mógł mieć zaplanowaną zarówno późniejszą, jak i wcześniejszą godzinę rozpoczęcia pracy.
Drugi wariant ruchomego czasu pracy polega natomiast na tym, że pracodawca wyznacza jedynie:
• liczbę godzin, jaką pracownik ma przepracować danego dnia i
• przedział czasu, w którym pracownik musi stawić się do pracy (tzw. „widełki”).
Pracownik samodzielnie decyduje, o której konkretnie godzinie przyjdzie do pracy w granicach czasowych ustalonych przez pracodawcę. Zakończy pracę po przepracowaniu wyznaczonego dobowego wymiaru czasu pracy (np. 8 godzin) od godziny rozpoczęcia pracy.
W każdym z wariantów wcześniejsze rozpoczęcie przez pracownika pracy w kolejnym dniu nie spowoduje pracy w godzinach nadliczbowych.
Ruchomy czas pracy może być również stosowany na indywidualne wnioski pracowników. Będzie to możliwe:
• zarówno w przypadku, gdy w zakładzie pracy w ogóle nie przyjęto ruchomego czasu pracy w trybie opisanym powyżej, jak również
• gdy wprowadzono ruchomy czas pracy, ale pracownik jest zainteresowany innym rozkładem niż wynikający z przyjętych ustaleń na szczeblu zakładowym.
Ruchomego czasu pracy pracodawca nie może wprowadzić samodzielnie. Aby mógł obowiązywać, konieczne jest współdziałanie pracodawcy ze związkami zawodowymi, a gdy te nie działają w firmie, pracodawca musi uzgodnić jego wprowadzenie z przedstawicielami pracowników.
Ruchomy czas pracy może być bowiem wprowadzony:
1) w układzie zbiorowym pracy lub w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi; jeżeli nie będzie możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, pracodawca będzie mógł uzgodnić treść porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 24125a k.p., albo
2) w porozumieniu zawieranym z przedstawicielami pracowników, wyłonionymi w trybie przyjętym u danego pracodawcy – jeżeli u pracodawcy nie działają zakładowe organizacje związkowe.
Pracodawca, który nie zdecyduje się na wprowadzenie ruchomego czasu pracy nie będzie mógł (podobnie jak teraz) polecać pracownikom pracy w kolejnym dniu o godzinie wcześniejszej niż dnia poprzedniego. Jeśli więc pracodawca zaplanował pracownikom, nieobjętym ruchomym czasem pracy, pracę na wcześniejszą godzinę niż w poprzednim dniu, to:
• naruszał zakaz planowania nadgodzin, a ponadto
• musiał zrekompensować powstałą w ten sposób pracę nadliczbową.