Wspomniana nowela dostosowuje rozporządzenie do zmian w kodeksie pracy, który weszły w życie 22 lutego 2016 r. Chodzi zwłaszcza o wprowadzone ograniczenia w zawieraniu umów o pracę na czas określony. Przypomnijmy, pracodawca może zawrzeć z pracownikiem maksymalnie trzy umowy terminowe. Przy czym, zatrudnienie na czas określony nie może przekroczyć 33 miesięcy niezależnie od tego, czy będzie to jedna umowa czy kilka kolejnych umów. Powyższe ograniczenia nie dotyczą sytuacji wymienionych w kodeksie pracy uzasadnionych specyficznymi sytuacjami zakładu pracy, czyli w razie konieczności zatrudnienia kogoś na zastępstwo za nieobecnego pracownika, wykonania prac dorywczych lub sezonowych, na okres kadencji lub gdy u pracodawcy wystąpią obiektywne przyczyny uzasadniające zatrudnienie terminowe.
Ponadto, z katalogu umów wykreślono umowy na czas wykonania określonej pracy oraz na zastępstwo. Teraz pracodawca może zatrudnić pracownika na umowę o pracę na okres próbny, na czas nieokreślony albo na czas określony. Dostosowano okresy wypowiedzenia do tych zmian. Od 22 lutego są one takie same dla umów na czas określony jak przy umowach na czas nieokreślony. Ich długość zależy od stażu pracy u pracodawcy i wynosi odpowiednio: 2 tygodnie, miesiąc albo 3 miesiące.
Dowiedz się więcej z książki | |
Terminowe umowy o pracę po zmianach
|
1) określenie pracodawcy,
2) datę i miejsca zawarcia umowy,
3) wskazanie stron umowy, czyli imienia i nazwiska pracownika, miejsce zamieszkania oraz imienia i nazwiska pracodawcy lub osoby go reprezentującej,
4) określenie rodzaju umowy o pracę: czy jest to umowa na czas próbny, nieokreślony czy określony,
5) opis ustalonych przez strony warunków zatrudnienia:
a. rodzaj umówionej pracy, czyli stanowisko, funkcja, zawód lub specjalność powierzana pracownikowi,
b. miejsce wykonywania pracy,
c. wymiar czasu pracy,
d. wynagrodzenie,
e. inne warunki zatrudnienia (np. premie, liczbę godzin nadliczbowych wyższą niż ustawowa),
f. dopuszczalną liczbę godzin, których przekroczenie uprawnia, oprócz wynagrodzenia, do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych,
6) termin rozpoczęcia pracy,
7) przyczyny uzasadniające zawarcie umowy na czas określony pomimo przekroczenia limitu ich liczby lub czasu ich trwania,
8) podpisy stron umowy.
Nowością jest punkt 7 w umowie o pracę, czyli wskazanie przyczyn uzasadniających zawarcie umowy na czas określony pomimo przekroczenia limitu ich liczby lub czasu ich trwania. Nie mogą to być ogólnikowe przesłanki, a muszą być szczegółowo opisane. Ponadto pracodawca musi w ciągu pięciu dni roboczych od daty zawarcia ponadlimitowej umowy terminowej poinformować o tym właściwego okręgowego inspektora pracy.