Pracodawca jest obowiązany zapobiegać powstawaniu chorób zawodowych u swoich pracowników. Zgodnie z ustawą z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) – dalej k.p. powinien utrzymywać w stanie sprawności urządzenia ograniczające lub eliminujące szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy, takie jak wentylacja, filtry, osłony itp. oraz urządzenia służące do pomiarów i ostrzegania pracowników w momencie przekroczenia dopuszczalnych stężeń i natężeń tych szkodliwych czynników.
Zobacz także: Czynniki niebezpieczne w środowisku pracy mogą prowadzić do powstania urazu>>
Jeżeli stały monitoring nie jest wymagany, pracodawca ma obowiązek przeprowadzania, na swój koszt, badań i pomiarów stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy. Wyniki pomiarów powinny być rejestrowane, przechowywane i udostępniane zarówno pracownikom, jak i organom kontroli nad warunkami pracy (np. inspektorom Państwowej Inspekcji Pracy, czy Państwowej Inspekcji Sanitarnej).
Na podstawie art. 235 k.p. pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy każdy przypadek podejrzenia choroby zawodowej. Obowiązek ten ciąży także na lekarzu uprawnionym do rozpoznawania choroby zawodowej. W każdym przypadku podejrzenia choroby zawodowej lekarz, lekarz dentysta, który podczas wykonywania zawodu powziął takie podejrzenie u pacjenta, powinien skierować go na badania w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o jej braku.
Zgłosić podejrzenie choroby zawodowej może również sam pracownik (aktualny lub były), któremu nasunie się podejrzenie, że występujące u niego objawy mogą wskazywać na taką chorobę. Aktualnie zatrudniony pracownik powinien zgłosić podejrzenie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną.
Zobacz także: Rozpoznanie choroby zawodowej może nastąpić zarówno w okresie zatrudnienia, jak i po jego ustaniu>>
W razie rozpoznania u pracownika choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany ustalić, działając w porozumieniu z właściwym państwowym inspektorem sanitarnym, przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar zagrożenia tą chorobą dla innych pracowników. Po ustaleniu przyczyn i rozmiaru zagrożenia powinien niezwłocznie przystąpić do usunięcia czynników powodujących powstanie choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze, w tym zapewnić realizację zaleceń lekarskich.
Informację o ustalonych skutkach i przyczynach zaistnienia choroby pracodawca ma obowiązek przesłać do Instytutu Medycyny Pracy im prof. Nofera w Łodzi oraz do właściwych terytorialnie inspektoratów Państwowej Inspekcji Pracy i Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Choroby zawodowe
|
@page_break@
Rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym, albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rada Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2103 r. poz. 1367).
W razie stwierdzenia u pracownika, na podstawie orzeczenia lekarskiego, objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej, pracodawca ma obowiązek (art. 230 i 231 k.p.) - w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu - przenieść pracownika do innej pracy nienarażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy. Jeżeli przy tym przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający 6 miesięcy. Koszty badań i pomiarów pokrywa pracodawca.
Zobacz także: Obowiązki pracodawcy w razie zaistnienia wypadku przy pracy lub przypadku zachorowania na chorobę zawodową>>
Na pracodawcy spoczywa szereg obowiązków dotyczących pomieszczeń pracy, narzędzi, środków ochronnych oraz odzieży roboczej. Przede wszystkim pracodawca powinien, zgodnie z art. 214 k.p zapewnić pomieszczenia pracy odpowiednie do rodzaju wykonywanych prac i liczby zatrudnionych pracowników, utrzymywać obiekty budowlane i znajdujące się w nich pomieszczenia pracy, a także tereny i urządzenia z nimi związane w stanie zapewniającym bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Ponadto pracodawca ma obowiązek nieodpłatnie dostarczyć pracownikowi środki ochrony indywidualnej, zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy, zapewnić odzież i obuwie robocze oraz informować o sposobach posługiwania się tymi środkami (art. 2376-7 k.p.).
Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy (art. 2379 k.p.). Szczególne środki ostrożności muszą być zachowane przy pracy z substancjami niebezpiecznymi , w tym rakotwórczymi i o działaniu mutagennym, z czynnikami biologicznymi, czy przy promieniowaniu jonizującym oraz procesach pracy stwarzających szczególne zagrożenie dla zdrowia lub życia.
Zobacz także: Choroba zawodowa byłego pracownika a obowiązki pracodawcy>>
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.
| Dowiedz się więcej z książki | |
|
Choroby zawodowe
|