Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f. wolne od podatku są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
W myśl art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.. Przepis ten zawiera ponadto upoważnienie dla Rady Ministrów do wydania rozporządzenia, określającego rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania (chodzi tu o rozporządzenie RM z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, Dz. U. Nr 60, poz. 279 – dalej r.p.p.n.). Przepisy r.p.p.n. dopuszczają również możliwość samodzielnego przygotowywania posiłków przez pracownika z otrzymanych produktów. Nie sprecyzowano jednak czy produkty te muszą zostać kupione i wydane pracownikowi przez pracodawcę. Należy przyjąć, iż zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.f. dotyczy zarówno sytuacji, kiedy pracownik otrzymuje produkty zakupione przez pracodawcę, jak i przypadku gdy kupuje je sam na koszt i na rachunek przełożonego. Argumentację tę potwierdza interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2009 r., IPPB2/415-332/09-2/MG.
Źródło: Rzeczpospolita, Dobra Firma, 6 sierpnia 2009 r., Joanna Bonecka