Opiekunowie osób niepełnosprawnych otrzymają w ten sposób od państwa formę rekompensaty za wymuszony sytuacją życiową brak aktywności zawodowej (niepodejmowanie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej albo rezygnacja z nich w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną).
Nowelizacja zalicza okres otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekunów z tytułu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, do okresu uprawniającego do zasiłku dla bezrobotnych. Senacka Komisja Praw Człowieka, Praworządności i Petycji uznała, że codzienne działanie opiekuńcze zasługują na potraktowanie jako podobne do zatrudnienia pod względem możliwości uzyskania prawa do zasiłku dla bezrobotnych, po utracie prawa do ww. świadczeń. Czas sprawowania opieki będzie zaliczany do 365 dni w okresie ostatnich 18 miesięcy bezpośrednio przed dniem zarejestrowania się jako bezrobotny we właściwym powiatowym urzędzie pracy jako okres umożliwiający uzyskanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
Opiekun, który zaprzestał sprawowania opieki (najczęściej z uwagi na śmierć podopiecznego) staje w obliczu konieczności dostosowania się do nowej sytuacji życiowej, a także na rynku pracy. Wprawdzie zostaje odciążony od codziennego trudu pielęgnacji i stałej opieki nad niepełnosprawnym, musi jednak odnaleźć się, często po dłuższym czasie, w nowych okolicznościach społecznych i gospodarczych.
Projekt realizuje postulat petycji P8-18/13 wniesionej przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Rodzin Osób Niepełnosprawnych. Autorzy petycji wnieśli o przyznanie prawa do zasiłku dla bezrobotnych z tytułu ustania osobistej opieki nad niepełnosprawnym, uznając takie rozwiązanie za zapewnienie wsparcia dotychczasowym opiekunom.
Projekt skierowano do opinii Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu.