Odzież ochronna w strefie zagrożonej wybuchem

Miejsca, gdzie występuje atmosfera wybuchowa, są szczególnie groźne z punktu widzenia potencjalnych zagrożeń dla pracownika. Elektryczność statyczna może stanowić istotne źródło zapłonu w strefie zagrożenia wybuchem, co może prowadzić do wielu ciężkich wypadków przy pracy, w tym o skutkach śmiertelnych. Środki ochrony indywidualnej przewidziane do użytku w strefie zagrożenia wybuchem powinny być tak zaprojektowane i wykonane, aby nie mogły być źródłem iskry lub łuku elektrycznego spowodowanych elektrycznością statyczną lub uderzeniem i mogących spowodować zapłon mieszanki wybuchowej.

Odzież przeznaczona do stosowania w atmosferze zagrożenia wybuchem powinna spełniać wymagania określone w normie PN-EN 1149-5:2009 Odzież ochronna - Właściwości elektrostatyczne - Część 5: Wymagania materiałowe i konstrukcyjne.
Na odzież antyelektrostatyczną stosowane są materiały zawierające w swojej strukturze elementy elektroprzewodzące. Mogą to być tkaniny z przędzą z włóknem metalowym (np. stalowym) umieszczonym powierzchniowo lub częściowo schowanym w strukturze materiału, bądź z przędzą węglową w oplocie (przędza rdzeniowa - przykładowe dla tego typu ochron jest ubranie wykonane z NDESTRUCTIBLE Negastat Grid, mieszanka poliestru (65%) i bawełny (35%) wraz z siatkowym układem włókien z rdzeniem przewodzącym). Tkanina przeznaczona jest do produkcji ubrań ochronnych dla pracowników wykonujących prace w strefach zagrożenia wybuchem. Charakteryzuje się wytrzymałością, trwałości barwy oraz trwałością własności ochronnych.
Odzież taka, może być stosowana w obiektach lub strefach zagrożenia pożarem lub wybuchem, pod warunkiem zapewnienia odpowiedniego uziemienia pracownika. Zaleca się również aby materiały stosowane na odzież do strefy zagrożenia wybuchem były odporne na zapalenie lub wykończone niepalnie. Odzież ochronna spełniająca wymagania normy PN-EN 1149 jest oznakowana znakiem graficznym i numerem normy.

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.