Od 1 czerwca 2011 r. w ustawie o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (u.r.o.n.), został dodany art. 20c precyzujący, że uprawnienia pracownicze określone w rozdziale 4 u.r.o.n. (w tym prawo do dodatkowego urlopu) przysługują osobie niepełnosprawnej odpowiednio od dnia, od którego została wliczona do stanu zatrudnienia niepełnosprawnych.
W jakiej zależności pozostaje to do art. 19 ust. 1 zd. 2 u.r.o.n., w którym jest zapisane, że prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po przepracowaniu 1 roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności (znacznego lub umiarkowanego).
Jeżeli pracownik w czerwcu 2011 r. dostarczy pracodawcy orzeczenie z dnia 1 czerwca 2011 r. o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, to w którym dniu nabędzie prawo do pierwszego urlopu dodatkowego?
A kiedy nabędzie prawo do pierwszego urlopu pracownik, który orzeczenie z dnia 18 kwietnia 2011 r. o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności dostarczył pracodawcy w dniu 11 maja 2011 r.?

 
Przepis art. 20c ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 214, poz. 1407 z późn. zm.) - dalej jako u.r.o.n., nie będzie miał zastosowania do nabywania pierwszego urlopu dodatkowego. O którym mowa w art. 19 u.r.o.n.

Przepis art. 19 ust. 1 zdanie drugie u.r.o.n. bardziej szczegółowo reguluje kwestię nabycia pierwszego urlopu niż art. 20c u.r.o.n. Artykuł 19 ust. 1 u.r.o.n. stanowi zatem przepis szczególny (lex specialis) wobec art. 20c u.r.o.n. (będącego przepisem ogólnym, czyli lex generalis).
Zatem w myśl zasady "lex specialis derogat legi generali" ma on przed nim pierwszeństwo stosowania. Nie ma przy tym znaczenia, że wspomniany przepis ogólny został wprowadzony późniejszą ustawą (lex posterior generalis non derogat legi priori speciali).
Oznacza to, że nabycie pierwszego urlopu dodatkowego następuje z dniem wskazanym w art. 19 u.r.o.n., a nie z dniem określonym w art. 20c u.r.o.n.
Reasumując, prawo do pierwszego urlopu dodatkowego, o którym mowa w art. 19 u.r.o.n., nabywa się po przepracowaniu jednego roku od dnia zaliczenia pracownika do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności. Dla nabycia prawa do tego urlopu nie ma zatem znaczenia data przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego niepełnosprawność pracownika w rozumieniu u.r.o.n. Przedstawienie tego orzeczenia ma w tym przypadku tylko takie znaczenie, że bez wylegitymowania się przez pracownika tym orzeczeniem nie może się on domagać od pracodawcy realizacji nabytego uprawnienia do urlopu.
Warto także zwrócić uwagę, że z ostatnio przyjmowanej interpretacji art. 19 ust. 1 u.r.o.n. wynika, że dniem zaliczenia pracownika do określonego stopnia niepełnosprawności jest nie tyle dzień posiedzenia komisji (dzień, w którym zaliczono pracownika do danego stopnia niepełnosprawności), lecz dzień wskazany w orzeczeniu, jako dzień od którego datuje się niepełnosprawność w danym stopniu (dzień, z którym zaliczono pracownika do tego stopnia niepełnosprawności). Zatem ustalenie, czy pracownik przepracował u jednego lub wielu pracodawców, w sposób ciągły lub z przerwami, 1 rok w okresie, w którym jednocześnie był w znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawny w świetle rozstrzygnięcia organu orzekającego – wymaga analizy nie tyle daty przedstawienia orzeczenia, czy zajścia innych przesłanek określonych w art. 2a u.r.o.n., co treści przedstawionego orzeczenia.