Tak wynika z ogłoszonej 30 sierpnia br. ustawy z dnia 21 czerwca 2013 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. poz. 996). Ustawa weszła w życie 1 grudnia 2013 r.
Dotychczas podstawą wymiaru zasiłku chorobowego była zadeklarowana kwota, stanowiąca podstawę wymiaru składek zmniejszona proporcjonalnie do „przepracowanych” dni miesiąca.
Ustawa dostosowuje przepisy ustawy do wyroku Trybunału Konstytucyjnego, sygn. akt P 12/10. TK rozpatrywał pytanie prawne sądu rozpatrującego odwołanie przedsiębiorcy od decyzji naliczającej mu zasiłek chorobowy oraz macierzyński. Przedsiębiorca zgłosił się do ubezpieczenia w ZUS jako prowadzący działalność pozarolniczą w drugiej połowie marca 2009 r. Od kwietnia 2009 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, a następnie na urlopie macierzyńskim. ZUS przyznał mu zasiłek chorobowy, a następnie macierzyński, jednak ustalił je, biorąc pod uwagę podstawę wymiaru ustaloną proporcjonalnie do dni ubezpieczenia, tj. za okres, w którym mężczyzna podlegał ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej w marcu 2009 r.
Trybunał orzekł, że przepisy te są niezgodne z konstytucją, w tym zakresie, w jakim uniemożliwiają - w odniesieniu do przedsiębiorców - uzupełnianie podstawy wymiaru zasiłku do pełnego miesiąca kalendarzowego. Ustawa nowelizująca wprowadza zasadę, iż w przypadku, gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego podlegania ubezpieczeniu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ma stanowić wynagrodzenie, które ubezpieczony niebędący pracownikiem osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.