Stosownie do art. 176 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) – dalej k.p. pracodawca nie może zatrudniać kobiet przy pracach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla ich zdrowia. Wykaz tych prac określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet (Dz. U. Nr 114, poz. 545 z późn. zm.).
Jedną z prac, jakich nie powinny wykonywać kobiety w ciąży, jest praca w warunkach narażenia na hałas, którego poziom ekspozycji odniesiony do 8-godzinnego dobowego lub do przeciętnego tygodniowego, określonego w przepisach k.p. wymiaru czasu pracy, przekracza wartość 65 dB.
Zobacz także: Pracodawca ma chronić pracowników przed nadmiernym hałasem>>
Powyższe ograniczenie jest podyktowane nie tyle potrzebą szczególnej ochrony samej ciężarnej kobiety, gdyż hałas na poziomie przekraczającym 65 dB nie musi stanowić szczególnego zagrożenia dla jej zdrowia, ile koniecznością ochrony płodu, na który taki hałas może niekorzystnie oddziaływać. W wyniku organogenezy, czyli procesu tworzenia się i rozwijania narządów w trakcie rozwoju zarodkowego, narząd słuchu po kilkunastu tygodniach jest zdolny do odbierania dźwięków. Chociaż wykształcone uszy płodu wypełnione są płynem owodniowym, znaczne natężenie dźwięków może negatywnie wpływać np. na układ kostny płodu. Dlatego też zapewnienie ochronników słuchu kobiecie w ciąży nie rozwiązuje problemu narażenia na hałas przekraczający wartości określone w przytoczonych wyżej przepisach. Jedynym dopuszczalnym w takiej sytuacji rozwiązaniem jest przeniesienie ciężarnej do innej pracy , a jeśli to niemożliwe – zwolnienie jej na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy (art. 179 § 1 k.p.).
Zobacz także: Hałas zmniejsza odporność organizmu na choroby>>
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.