Przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 2 czerwca 2016 r. w sprawie prostych zbiorników ciśnieniowych (Dz. U. poz. 812) stosuje się, co do zasady, do dowolnych spawanych zbiorników o nadciśnieniu wewnętrznym wyższym od 0,5 bara, przeznaczonych do przechowywania powietrza lub azotu, nieogrzewanych płomieniem. Wymagania, jakie musza spełniać wprowadzane do obrotu zbiorniki kategorii, dla których iloczyn PS × V jest większy niż 50 barów x litr określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Wskazano w nim m.in. wymagania dotyczące materiałów do produkcji zbiorników, parametrów i sposobu wykonania i procesu produkcji. Według § 6 ust. 2 rozporządzenia, wprowadzane do obrotu zbiorniki są projektowane i wytwarzane zgodnie z uznaną praktyką inżynierską.
Procedury oceny zgodności i zakres dokumentacji technicznej określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
Odnośnie do sposobu oznakowania, na zbiornikach albo na ich tabliczce znamionowej umieszcza się następujące dane: 1) maksymalne ciśnienie robocze (PS w barach); 2) maksymalna temperatura robocza (Tmax w °C); 3) minimalna temperatura robocza (Tmin w °C); 4) pojemność zbiornika (V w litrach); 5) nazwa, zarejestrowana nazwa handlowa lub zarejestrowany znak towarowy i kontaktowy adres pocztowy producenta; 6) nazwa typu, numer partii lub serii zbiornika. Tabliczkę znamionową projektuje się w taki sposób, aby nie było możliwe jej ponowne użycie i aby zawierała wolne miejsce pozwalające na zamieszczenie innych informacji.
Omawiane rozporządzenie weszło w życie 10 czerwca 2016 r. Zastąpiło rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 23 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla prostych zbiorników ciśnieniowych (Dz. U. Nr 259, poz. 2171).