Rozstrzygnięcie to zapadło w toku postępowania dyscyplinarnego lekarki, obwinionej m.in. o to, że jako lekarz uprawniony do wykonywania badań profilaktycznych pracowników zatrudnionych, nie posiadając do tego wymaganych uprawnień, wystawiała zaświadczenia lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy na stanowiskach, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe oraz o to, że nie prowadziła wymaganej dokumentacji z zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami obejmującej (obejmującej np. zbiorczą dokumentację medycznej służby medycyny pracy).
Okręgowy Sąd Lekarski uznał obwinioną za winną i udzielił jej kary nagany. Rozstrzygnięcie to, co do zasady, podzielił Naczelny Sąd Lekarski. Obwiniona zwróciła się do Sądu Najwyższego ze skargą kasacyjną, domagając się uniewinnienia (ewentualnie uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania).
Zobacz także: Skierowanie na badania profilaktyczne można sporządzić w dwóch egzemplarzach>>
Skargę tę Sąd Najwyższy uznał za oczywiście bezzasadną. W jego ocenie § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30.05.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 69, poz. 332 ze zm.) – dalej r.b.l.p., zgodnie z którym badania profilaktyczne pracowników, u których na stanowisku pracy nie stwierdzono występowania czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych, mogą przeprowadzać również lekarze posiadający specjalizację w dziedzinie medycyny ogólnej lub rodzinnej, należy odczytywać łącznie z § 3 ust. 2 r.b.l.p., z którego wynika, że oceny zagrożeń lekarz dokonuje na podstawie przekazywanej przez pracodawcę informacji o występowaniu czynników szkodliwych dla zdrowia lub warunków uciążliwych. Powyższe nie oznacza– podkreślił Sąd Najwyższy – że lekarz jest bezrefleksyjną „maszynką” do akceptowania każdego zapisu zawartego na skierowaniu na badanie. Przeciwnie – jest on zawsze odpowiedzialny za treść wystawionego orzeczenia. Pracodawca z różnych względów może nie być zainteresowany ujawnianiem, że praca wykonywana na jego rzecz będzie świadczona w warunkach szczególnych lub uciążliwych i przedstawiona przez niego informacja, co do tych warunków, musi podlegać choćby najbardziej ogólnej kontroli lekarza prowadzącego badania profilaktyczne. Lekarz prowadzący badania siłą rzeczy musi wykazać się elementarną wiedzą z zakresu medycyny pracy, choć zgodnie z zacytowanym wyżej przepisem nie zawsze musi być specjalistą w tej dziedzinie wiedzy medycznej.
Zobacz także: Badania profilaktyczne na celowniku prawodawcy>>
Wystawianie zaświadczeń osobom, zatrudnionym na stanowiskach, na których w sposób oczywisty występują czynniki szkodliwe stanowi podstawę przypisania obwinionej odpowiedzialności za popełnienie zarzuconego czynu. Jako lekarz podejmujący się badań profilaktycznych, powinna była mieć choćby najbardziej elementarną wiedzę o tym, jakie prace wykonywane są w warunkach szczególnych. Jednym z podstawowych aktów prawnych regulujących tę kwestię jest rozporządzenie Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Zawiera ono wykazy prac wykonywanych w szczególnych warunkach, które uprawniają do niższego wieku emerytalnego. W wykazach tych wprost wskazane są prace przy szlifowaniu lub ostrzeniu wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowaniu mechanicznym, szereg prac w budownictwie (zbrojarskie i betoniarskie, na wysokości, kamieniarskie), przy hydrotermicznej obróbce drewna, czy brukarskie. Tymczasem obwiniona prowadziła badania profilaktyczne i wystawiała zaświadczenia o zdolności do pracy osobom zatrudnionym lub mającym być zatrudnione na stanowiskach tokarza, frezera, brukarza, pracownika budowlanego, czy pracownika obróbki drewna.
Z tych względów Sąd Najwyższy nie znalazł podstaw do uwzględnienia jej skargi kasacyjnej.
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Komentarz
|