Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 947 z późn. zm.) – dalej u.z.z.ch.z. osoby podejmujące lub wykonujące prace, przy których wykonywaniu istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby, podlegają obowiązkowym badaniom sanitarno-epidemiologicznym. Badania te, zgodnie z art. 7 ust. 1 u.z.z.ch.z., przeprowadzają m.in. lekarze wykonujący zadania służby medycyny pracy w rozumieniu przepisów ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r. o służbie medycyny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 125, poz. 1317 z późn. zm.).

Zobacz także: Profilaktyczna opieka zdrowotna służby medycyny pracy obejmuje nie tylko pracowników>>

Zgodnie z art. 7 ust. 2 u.z.z.ch.z. po przeprowadzonym badaniu lekarze wydają orzeczenie lekarskie:
1) o zdolności do wykonywania prac, przy których wykonywaniu istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby lub
2) o czasowych lub trwałych przeciwwskazaniach do wykonywania prac, przy których wykonywaniu istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby.
Koszty powyższych badań, zgodnie z art. 8 ust. 4 u.z.z.ch.z., są finansowane przez pracodawcę lub zlecającego wykonanie prac.
Z uwagi na to, że za przechowywanie orzeczenia lekarskiego odpowiada pracodawca (powinno być przechowywane w aktach osobowych pracownika oraz w miejscu wykonywania pracy przez osobę, której dotyczy to orzeczenie, jeżeli akta osobowe przechowywane są w innej lokalizacji), nie może on obciążyć pracownika kosztami zagubionego orzeczenia lekarskiego.

Zobacz także: Czy pracownik służby bhp może mieć wgląd do danych osobowych pracowników?>>

Warto również przypomnieć, że od dnia 2 stycznia 2012 r. nie obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2006 r. w sprawie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych (Dz. U. Nr 25, poz. 191) – r.b.c.s.e., które zobowiązywały lekarza przeprowadzającego badanie do wpisania treści orzeczenia do książeczki badań dla celów sanitarno-epidemiologicznych, której wzór określał załącznik nr 2 do r.b.c.s.e.
W związku z powyższym jedynym wiążącym dokumentem jest obecnie orzeczenie lekarskie. Orzeczenie to (a właściwie jego kopię), zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. Nr 62, poz. 286 z późn. zm.) – dalej r.z.d.p., powinno być przechowywane w części B akt osobowych pracownika (dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy oraz przebiegu zatrudnienia pracownika), a także – zgodnie z art. 59 ust. 5 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 136, poz. 914 z późn. zm) – w miejscu wykonywania pracy przez osobę, której dotyczy orzeczenie.

Zobacz także: Konsekwencje naruszenia zasad gromadzenia i przetwarzania danych osobowych przez pracodawcę>>

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.