Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.

Praca na wysokości jest zaliczana do prac szczególnie niebezpiecznych, wymaga zastosowania odpowiednich procedur organizacyjnych oraz pełnego zabezpieczenia pracownika przed upadkiem z wysokości. Pracownik powinien być zabezpieczony przed upadkiem ochronami zbiorowymi np. balustrada, podest z koszem (ochrona przed upadkiem w wszystkich kierunkach). Jeśli nie ma możliwości zastosowania ochron zbiorowych pracownik bezwzględnie powinien być zaopatrzony w środki ochrony indywidualnej. Barierka z jednej strony samochodu nie jest wystarczającym zabezpieczeniem nie chroni przed upadkiem we wszystkich kierunkach, ma zastosowanie do przypięcia do niej linki bezpieczeństwa. Nowoczesne samochody maja linkę przy barierce pracownik musi tylko przypiąć ją do swoich szelek bezpieczeństwa.
Pracą na wysokości w rozumieniu § 105 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) - jest praca wykonywana na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi.

Zobacz także: Czy praca w wykopie o głębokości 1-3 m jest pracą na wysokości?>>

Do pracy na wysokości nie zalicza się pracy na powierzchni, niezależnie od wysokości, na jakiej się znajduje, jeżeli powierzchnia ta:
1) osłonięta jest ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi,
2) wyposażona jest w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.
Do pracy na wysokości można skierować pracownika, który:
- posiada aktualne szkolenie w dziedzinie bhp, którego program obejmował zagadnienia dotyczące bhp pracy na wysokości (szkolenie stanowiskowe);
- posiada ważne i aktualne badania lekarskie stwierdzające zdolność do wykonywania pracy na wysokości (skierowanie na badania wysokościowe powinno zawierać wyraźną adnotację o pracy powyżej 3 metrów, związane jest to z różnymi badaniami wykonywanymi pracownikowi);
- został zapoznany z oceną ryzyka zawodowego związanego z wykonywaną pracą.
Pracodawca określa szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, w szczególności zapewnia:
1) bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób,
2) odpowiednie środki zabezpieczające,
3) instruktaż pracowników obejmujący w szczególności:
a) imienny podział pracy,
b) kolejność wykonywania zadań,
c) wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach.

Zobacz także: Bezpieczeństwo w transporcie towarów niebezpiecznych>>

W celu zabezpieczenia pracowników wykonujących pracę na wysokości powinny być stosowane środki ochrony zbiorowej, chroniące ich przed upadkiem. Takimi środkami są:
- balustrady,
- siatki ochronne,
- siatki bezpieczeństwa,
- rusztowania ochronne.
Jeżeli za pomocą wymienionych środków zagrożenia upadkiem z wysokości nie można uniknąć lub wystarczająco ograniczyć należy zastosować środki ochrony indywidualnej, takie jak:
- szelki bezpieczeństwa,
- amortyzatory włókiennicze z linką bezpieczeństwa,
- aparaty samozaciskowe,
- urządzenia samohamowne,
- hełmy ochronne.
Zastosowanie środków ochrony indywidualnej powinno:
- być odpowiednie do istniejącego zagrożenia i nie powodować jego zwiększenia,
- uwzględniać warunki istniejące w danym miejscu pracy,
- uwzględniać wymagania ergonomii i stan zdrowia pracownika,
- być odpowiednio dopasowane do użytkownika - po wykonaniu niezbędnych regulacji,
- spełniać wymagania zasadnicze w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa,
Prace wykonywane na wysokości powyżej 2 m w przypadkach, w których wymagane jest zastosowanie środków ochrony indywidualnej przed upadkiem z wysokości, powinny być wykonywane przez co najmniej 2 osoby.

Zobacz także: Kiedy należy wyposażyć pracownika w środki ochrony przed upadkiem z wysokości?>>

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.