Zdaniem Autora w takim przypadku nie dojdzie do dyskryminacji. Dyskryminacją nie jest każde różnicowanie sytuacji pracowników (a także kandydatów do pracy) ale ich różnicowanie nieusprawiedliwione, krzywdzące, nie mające obiektywnego uzasadnienia. Różnicowanie sytuacji pracowników z przyczyn obiektywnie uzasadnionych, takich jak rodzaj pracy, warunki jej wykonywania czy wymagania kwalifikacyjne i zawodowe nie stanowią dyskryminacji. Potwierdza to art. 183b § 1 i 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. W art. 183b § 1 k.p. wyliczając przykładowe naruszenia zasady równego traktowania ustawodawca zawarł zastrzeżenie "chyba że pracodawca kierował się uzasadnionymi powodami". Z kolei w art. 183b § 2 pkt 1 wskazano, że zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie naruszają działania, proporcjonalne do osiągnięcia zgodnego z prawem celu różnicowania sytuacji pracownika, polegające na niezatrudnianiu pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 183a § 1, jeżeli rodzaj pracy lub warunki jej wykonywania powodują, że przyczyna lub przyczyny wymienione w tym przepisie są rzeczywistym i decydującym wymaganiem zawodowym stawianym pracownikowi. Wymiary kabiny motorniczego są czynnikiem obiektywny, od pracodawcy niezależnym. Pracownik zatrudniony na stanowisku motorniczego będzie musiał świadczyć pracę w takich warunkach, jakie w tej kabinie panują. Jeżeli zatem z tych względów pracodawca nie może zapewnić pracownikom nie spełniającym określonych warunków co do wzrostu i wagi odpowiednich warunków pracy, spełniających wymagania bhp, i należytego komfortu i ergonomii pracy, to wydaje się, że dążenie do zatrudnienia pracowników którzy takie kryteria spełniają, jest uzasadnione i zgodne z prawem. Określenie wymagań dotyczących wzrostu i wagi, w zakresie uzasadnionym warunkami pracy panującymi w kabinie motorniczego nie powinno zatem być traktowane jako dyskryminacja w dostępie do zatrudnienia.
Ponadto, można w tym przypadku powołać jeszcze jeden argument. W literaturze przedmiotu są na ten temat co prawda wyrażane różne zapatrywania, ale wielu zwolenników ma pogląd, że o dyskryminacji w rozumieniu art. 183a k.p. można mówić jedynie wówczas, gdy podstawą dyskryminacji jest jedno z kryteriów dyskryminacyjnych wskazanych w art. 183a i art. 113 k.p. Takie stanowisko zajął też SąN w wyroku z dnia 9 stycznia 2007 r. II PK 180/06 (OSNP 2008, nr 3-4, poz. 36), w którym stwierdził, że przepisy kodeksu pracy odnoszące się do zakazu dyskryminacji nie mają zastosowania w przypadkach nierównego traktowania niespowodowanego przyczyną uznana za podstawę dyskryminacji. Wzrost i waga nie zostały wymienione wśród kryteriów dyskryminacji wymienionych w art. 183a i art. 113 k.p.