Firma otrzymała zlecenie wykonania parkietu w innym województwie. Pracownicy na okres 1,5 miesiąca zostaną oddelegowani do pracy do innego miasta.
Jakie świadczenia jest zobowiązany z tej sytuacji wypłacić pracodawca?
W omawianym przypadku mamy do czynienia z podróżą służbową. Tym samym pracownik powinien otrzymać diety za każdy dzień pobytu, oraz mieć zapewnione noclegi, przejazdy i dojazdy, albo otrzymać zwrot za nie. Pracownikowi przebywającemu w podróży trwającej co najmniej 10 dni przysługuje zwrot kosztów przejazdu w dniu wolnym od pracy, środkiem transportu określonym przez pracodawcę, do miejscowości pobytu stałego lub czasowego i z powrotem - oznacza to, że pracownicy mogą na koszt pracodawcy wracać na weekendy do domu.
Zgodnie z art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
Skoro pracodawca jest spoza strefy budżetowej powinien określić zasady wypłacania należności z tytułu podróży służbowej w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.
Postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika strefy budżetowej. Gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera powyższych postanowień, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów właściwych dla pracowników strefy budżetowej.
Zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) - dalej r.w.w.n. z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:
przejazdów;
noclegów;
dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania, w następujący sposób:
jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
od 8 do 12 godzin - przysługuje połowa diety,
ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości,
jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:
do 8 godzin - przysługuje połowa diety,
ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.
Dieta nie przysługuje jednak:
za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika oraz w przypadkach, gdy pracownik wraca do domu,
jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.
Należy przy tym wskazać na zapis § 8 r.w.w.n. zgodnie z którym pracownikowi przebywającemu w podróży trwającej co najmniej 10 dni przysługuje zwrot kosztów przejazdu w dniu wolnym od pracy, środkiem transportu określonym przez pracodawcę, do miejscowości pobytu stałego lub czasowego i z powrotem.
Jakie świadczenia jest zobowiązany z tej sytuacji wypłacić pracodawca?
W omawianym przypadku mamy do czynienia z podróżą służbową. Tym samym pracownik powinien otrzymać diety za każdy dzień pobytu, oraz mieć zapewnione noclegi, przejazdy i dojazdy, albo otrzymać zwrot za nie. Pracownikowi przebywającemu w podróży trwającej co najmniej 10 dni przysługuje zwrot kosztów przejazdu w dniu wolnym od pracy, środkiem transportu określonym przez pracodawcę, do miejscowości pobytu stałego lub czasowego i z powrotem - oznacza to, że pracownicy mogą na koszt pracodawcy wracać na weekendy do domu.
Zgodnie z art. 775 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
Skoro pracodawca jest spoza strefy budżetowej powinien określić zasady wypłacania należności z tytułu podróży służbowej w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.
Postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju w wysokości niższej niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju określona dla pracownika strefy budżetowej. Gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera powyższych postanowień, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów właściwych dla pracowników strefy budżetowej.
Zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) - dalej r.w.w.n. z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:
przejazdów;
noclegów;
dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Należność z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży (wyjazdu) do powrotu (przyjazdu) po wykonaniu zadania, w następujący sposób:
jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:
od 8 do 12 godzin - przysługuje połowa diety,
ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości,
jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:
do 8 godzin - przysługuje połowa diety,
ponad 8 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.
Dieta nie przysługuje jednak:
za czas delegowania do miejscowości pobytu stałego lub czasowego pracownika oraz w przypadkach, gdy pracownik wraca do domu,
jeżeli pracownikowi zapewniono bezpłatne całodzienne wyżywienie.
Należy przy tym wskazać na zapis § 8 r.w.w.n. zgodnie z którym pracownikowi przebywającemu w podróży trwającej co najmniej 10 dni przysługuje zwrot kosztów przejazdu w dniu wolnym od pracy, środkiem transportu określonym przez pracodawcę, do miejscowości pobytu stałego lub czasowego i z powrotem.