Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.
Zgodnie z art. 230 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) w razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany, na podstawie orzeczenia lekarskiego, w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu, przenieść pracownika do innej pracy nie narażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy. Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający 6 miesięcy.
W sytuacji, gdy pracodawca nie ma możliwości przeniesienia pracownika do innej pracy, może wypowiedzieć umowę o pracę. Tak R. Celeda, E. Chmielek-Łubińska, L. Florek, G. Goździewicz, A. Hintz, A. Kijowski, Ł. Pisarczyk, J. Skoczyński, B. Wagner, T. Zieliński, Kodeks pracy. Komentarz, LEX 2009, wyd. V, za wyd. SIP LEX.
To jednak czy wypowiedzenie było zasadne, będzie zależało od tego, czy pracodawca miał realną możliwość przeniesienia pracownika do innej pracy, czy też takie możliwości nie miał. Tak też K. Jaśkowski, E. Maniewska, Kodeks pracy. Komentarz. Ustawy towarzyszące z orzecznictwem. Europejskie prawo pracy z orzecznictwem, Tom I, LEX 2009, wyd. VII. Podobny pogląd prezentuje A. Świątkowski, Kodeks Pracy, Komentarz wyd. 2, C.H. Beck 2006, s. 885.
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.