Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.
Przepisy nie przewidują wzoru dokumentacji powypadkowej, jak również nie obligują „korzystającego” z usług wolontariusza do jej sporządzenia. Zatem to na zainteresowanym otrzymaniem świadczeń powypadkowych spoczywa ciężar udokumentowania zdarzenia i wystąpienia o ewentualnie przysługujące mu świadczenia odszkodowawcze.
W myśl art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o zaopatrzeniu z tytułu wypadków lub chorób zawodowych powstałych w szczególnych okolicznościach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 737) – dalej u.w.s.o. za wypadek uzasadniający przyznanie świadczeń uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło przy wykonywaniu świadczeń przez wolontariusza.
Zobacz także: Różne oblicza wolontariatu opartego na wiedzy i kompetencjach>>
Wolontariusz, zgodnie z art. 2 pkt 3 u.d.p.w., to osoba fizyczna, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na zasadach określonych w tej ustawie.
Osobom, które stały się niezdolne do pracy wskutek wypadku w szczególnych okolicznościach przysługuje:
- renta z tytułu niezdolności do pracy,
- jednorazowe odszkodowanie,
- świadczenia opieki zdrowotnej określone w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w zakresie niezbędnym do leczenia następstw wypadku, pod warunkiem że osoby te nie są objęte ubezpieczeniem zdrowotnym.
Ponadto osobie, która stała się niezdolna do pracy całkowicie lub częściowo wskutek wypadku w szczególnych okolicznościach przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy: na stałe – jeżeli niezdolność do pracy jest trwała, lub na okres wskazany w decyzji organu rentowego – jeżeli niezdolność do pracy jest okresowa.
Niezdolność do pracy oraz jej związek z wypadkiem w szczególnych okolicznościach, związek śmierci z takim wypadkiem ustala lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) lub komisja lekarska ZUS. Lekarz orzecznik lub komisja lekarska ZUS ustala również stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu oraz jego związek z takim wypadkiem lub chorobą zawodową w trybie określonym w przepisach o emeryturach i rentach z FUS.
W myśl art. 11 ust. 1 u.w.s.o. osoba ubiegająca się o świadczenia z tytułu wypadku w szczególnych okolicznościach zobowiązana jest dołączyć do wniosku dokumentację wypadku.
Zobacz także: Wypadki powstałe w szczególnych okolicznościach>>
Jak udokumentować wypadek?
Przepisy nie określają wzoru dokumentacji powypadkowej, jak również nie obligują „korzystającego” z usług wolontariusza, do jej sporządzenia. Zatem to wyłącznie na zainteresowanym, poszkodowanym wolontariuszu, który zamierza ubiegać się o świadczenia odszkodowawcze, spoczywa ciężar udokumentowania zdarzenia. W tym celu niezbędnym będzie samodzielne stworzenie takiej dokumentacji i/lub podjęcie starań o jej pozyskanie. Szczególnie przydatne będą:
- oświadczenie poszkodowanego o okolicznościach i przyczynach wypadku,
- informacje od świadka lub świadków wypadku,
- dokumentacja lekarska opisująca doznane obrażenia i przebieg leczenia oraz ustalenia uszczerbku na zdrowiu,
- dowody umożliwiające dokonanie kwalifikacji prawnej wypadku w zakresie rodzaju i skutku wypadku,
- dowody dotyczące wypadku zebrane przez organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie, jeżeli materiały takie zostały zebrane i mogą być udostępnione,
- zebrane inne dowody dotyczące wypadku, uznane za niezbędne.
Jak wynika z opisu sytuacji, w wyniku zdarzenia poszkodowany wolontariusz doznał jedynie lekkich obrażeń, a zgodnie z przepisami u.w.s.o., świadczenia odszkodowawcze przysługują jedynie osobom, które w wyniku zdarzenia stały się niezdolne do pracy. Uważam więc, że w opisanym przypadku występowanie do ZUS o wypłatę jednorazowego odszkodowania przez poszkodowanego wolontariusza jest bezzasadne, bowiem ZUS i tak odrzuci taki wniosek.
Zobacz także: Jak efektywnie wprowadzić do organizacji wolontariat pracowniczy?>>
Zobacz także: MPiPS o wolontariacie w placówkach prowadzących działalność gospodarczą>>
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.