Instytut Medycyny Pracy im. prof. Jerzego Nofera w Łodzi bada wpływ zagrożeń na zdrowie pracowników

Instytut Medycyny Pracy im. prof. Jerzego Nofera w Łodzi prowadzi różnorodną działalność naukowo-badawczą związaną z bezpieczeństwem i zdrowiem pracowników realizowaną także we współpracy z innymi europejskimi placówkami tego typu. W ramach budowania modelu ochrony zdrowia pracowników analizowano m.in.. krajowe systemy ochrony zdrowia pracowników w krajach członkowskich Unii Europejskiej. W rezultacie tych prac zwrócono uwagę, że w badanych krajach dominuje model ochrony zdrowia, w którym zdrowie pracowników traktowane jest jako oczywisty rezultat stosowania prewencji techniczno-technologicznej i organizacyjnej w miejscu pracy. Modelowi temu, sprzyja działalność normotwórcza UE, która skupia się raczej na harmonizowaniu warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, czyniąc środowisko pracy głównym przedmiotem zainteresowania i oddziaływania odpowiednich służb. Jednak konsekwencją takiego podejścia jest schodzenie działalności służb medycznych na drugi plan.

W sytuacji niekorzystnych zmian demograficznych w krajach europejskich służby medycyny pracy coraz uważniej przyglądają się i badają proces starzenia się populacji osób zawodowo aktywnych. Zwraca uwagę potrzeba obejmowania przez te służby również problemów zdrowotnych (w tym chorób przewlekłych) wynikających z innych przyczyn niż praca zawodowa. Coraz więcej argumentów przemawia za tym, by w ocenie skuteczności i efektywności stosowanych modeli ochrony zdrowia odejść od tradycyjnie stosowanych miar, takich jak liczby wypadków przy pracy i zachorowań na choroby zawodowe oraz wiek. Jednym z postulowanych mierników powinna być np. praktyczna zdolność populacji do aktywności zawodowej.
Na podstawie badań kliniczno-kontrolnych raka piersi przeanalizowano związek między zawodowym narażeniem na rozpuszczalniki organiczne, w tym benzen, a ryzykiem zachorowania na raka piersi. Ustalono, iż ryzyko zachorowania na raka piersi wśród kobiet kiedykolwiek zatrudnionych w narażeniu na rozpuszczalniki organiczne było zwiększone o 16%.
Z kolei w badaniu kliniczno-kontrolnym 992 histopatologicznie potwierdzonych przypadków raka nerki i 1459 osób z grupy kontrolnej, ustalono zależność między występowaniem raka nerki a pracą w rolnictwie - w szczególności wśród kobiet. Ryzyko to, wzrasta wraz z okresem zatrudnienia w tej branży. Podobnie w badaniach 1097 przypadków raka nerki oraz 1476 osób z grupy kontrolnej, uzyskano dowód na istnienie istotnego związku pomiędzy zawodową ekspozycją na trójchloroetylen a zwiększonym ryzykiem raka nerki.
W badaniach kliniczno-kontrolnych, przeprowadzonych w krajach Europy Centralnej i Wschodniej, wykazano, że zawodowa ekspozycja na wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne (WWA) nie ma znaczącego wpływu na rozwój raka płuc. W badaniach kliniczno-kontrolnych raka głowy i szyi wykazano, że zaprzestanie palenia papierosów i picia alkoholu na czas 20 lat i więcej, wpływa zapobiegawczo na rozwój tych nowotworów.
Natomiast kliniczno-kontrolne obserwacje 9167 przypadków raka i 12.593 badań grupy kontrolnej - w celu określenia wpływu zaprzestania picia alkoholu na ryzyko występowania nowotworów oraz badania obejmujące 12.040 przypadków i 16.884 osoby z grupy kontrolnej - w celu określenia wpływu palenia papierosów na to ryzyko, wskazują na wyraźne zmniejszenie ryzyka wśród osób z nadwagą i otyłością. Niski wskaźnik masy ciała znacznie zwiększał niekorzystny wpływ palenia tytoniu i spożywania alkoholu na powstawanie nowotworów jamy ustnej i gardła (zależności tej nie zaobserwowano dla raka krtani). Wskazuje to, że masa ciała jest modyfikatorem ryzyka związanego zarówno z paleniem, jak i piciem alkoholu.
Natomiast w badaniu wpływu spożywania mleka na ryzyko rozwoju raka nerki, wykazano brak związku pomiędzy genotypem białka mlecznego i rakiem nerek. Wyniki badań sugerują, że obserwowana wcześniej zależność była skutkiem wpływu czynników zakłócających lub błędu.
Naukowcy przedstawili pierwszy znany przypadek zawodowej alergii kontaktowej na bazylię. U pracownicy zatrudnionej przy pakowaniu ziół: bazylii, tymianku, szałwii, melisy, mięty, oregano i rozmarynu po kilku miesiącach pracy wystąpiły zmiany skórne rąk o charakterze kontaktowego zapalenia skóry, nasilające się w związku z czynnościami zawodowymi. W testach płatkowych stwierdzono nadwrażliwość tej osoby na balsam peruwiański, substancje zapachowe: eugenol i izoeugenol oraz dodatni odczyn na liście bazylii, natomiast testy z pozostałymi ww. ziołami wypadły ujemnie. Przerwanie ekspozycji zawodowej spowodowało całkowite ustąpienie objawów choroby skóry. Na podstawie danych dotyczących przebiegu i obrazu klinicznego choroby oraz wyników testów płatkowych rozpoznano zawodowe, alergiczne, kontaktowe zapalenie skóry, wynikające z uczulenia na bazylię.

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.