Planując rozpoczęcie działalności związanej z gospodarowaniem odpadami niebezpiecznymi, w pierwszej kolejności należy sprawdzić, czy na danym obszarze w ogóle dopuszcza się prowadzenie tego rodzaju aktywności gospodarczej. Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu, następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem najprostszym sposobem na sprawdzenie możliwości zagospodarowania danego terenu jest uzyskanie wypisu i wyrysuj z miejscowego planu. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu, następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o wydanie której, podmiot zainteresowany powinien wnioskować do wójta, burmistrza albo prezydenta miasta (z wyjątkiem terenów zamkniętych, na których organem właściwym do wydania decyzji o warunkach zabudowy jest wojewoda). W tym miejscu należy podkreślić, że instalacje do odzysku lub unieszkodliwiania odpadów niebezpiecznych, w tym składowiska odpadów niebezpiecznych oraz miejsca retencji powierzchniowej odpadów niebezpiecznych, stacje demontażu w rozumieniu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 25, poz. 202, z późn. zm.), inne miejsca demontażu pojazdów oraz statków, a także strzępiarki złomu i zakłady przetwarzania (zarówno takie w których przetwarzany jest zużyty sprzęt zawierający substancje i preparaty niebezpieczne, jak i takie które prowadzą przetwarzanie i recykling baterii i akumulatorów stanowiących odpady niebezpieczne), zostały, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 41 - 45 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397) - dalej r.p.z.o.ś., sklasyfikowane jako przedsięwzięcia mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Z kolei punkty do zbierania lub przeładunku odpadów w tym złomu, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 81 r.p.z.o.ś., zostały zaliczone do grupy przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Taka klasyfikacja przedsięwzięć związanych z gospodarką odpadami niebezpiecznymi powoduje, że w przypadku braku miejscowego planu, jeszcze przed uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, konieczne będzie uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Obowiązek ten wynika z art. 72 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) - dalej u.o.o.ś. Uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, określającej środowiskowe uwarunkowania realizacji przedsięwzięcia będzie konieczne również w pozostałych, wymienionych w art. 72 u.o.o.ś. przypadkach. W praktyce, uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, najczęściej następuje przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego, decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych, a także przed dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych oraz zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) - dalej pr. bud.