Pytanie pochodzi z publikacji Serwisu BHP.
Przepisy prawa nakazują, aby pracownicy wykonujący prace przy użyciu obrabiarek (tj. tokarek, szlifierek, frezarek) byli asekurowani przez druga osobę. Pracodawca na terenie zakładu pracy może sam wprowadzić wymóg asekuracji pracownika przez innego pracownika przy wykonywaniu prac przy użyciu obrabiarek (tj. tokarek, szlifierek, frezarek), w celu zwiększenia poziomu bezpieczeństwa i uniknięcia zagrożeń w sytuacjach awaryjnych.
Zgodnie z art. 225 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca po konsultacji z pracownikami lub ich przedstawicielami, uwzględniając ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy, ustala wykaz prac, przy których istnieje możliwość wystąpienia szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego, a co za tym idzie wymagających wykonywania ich przez co najmniej dwie osoby, w celu zapewnienia asekuracji.
Tworząc taki wykaz, pracodawca może posiłkować się wykazem zawartym w uchylonym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie rodzajów prac, które powinny być wykonywane przez co najmniej dwie osoby (Dz. U. Nr 62, poz. 288). Oprócz przepisów branżowych dostosowanych do zakresu działalności danego zakładu pracy, pracodawca może uwzględniać także rodzaje prac wyszczególnione w załączniku do uchylonego rozporządzenia, nie na zasadzie wymagań litery prawa, ale bardziej przydatnych wskazówek.
Poniżej podano przykładowy wykaz rodzajów prac, które powinny być wykonywane przez co najmniej dwie osoby:
• prace związane z konserwacją, montażem i naprawą dźwigów, suwnic, żurawi wieżowych i samojezdnych, układnic magazynowych i schodów ruchomych;
• prace spawalnicze, cięcie gazowe i elektryczne oraz inne prace wymagające posługiwania się otwartym źródłem ognia w pomieszczeniach zamkniętych albo w pomieszczeniach zagrożonych pożarem lub wybuchem;
• prace przy urządzeniach elektroenergetycznych znajdujących się całkowicie lub częściowo pod napięciem, z wyjątkiem prac polegających na wymianie w obwodach o napięciu do 1 kV bezpieczników i żarówek (świetlówek);
• prace wykonywane w pobliżu nieosłoniętych urządzeń elektroenergetycznych lub ich części, znajdujących się pod napięciem;
• prace przy wyłączonym spod napięcia torze dwutorowej elektroenergetycznej linii napowietrznej o napięciu 1 kV i powyżej, jeżeli drugi tor linii pozostaje pod napięciem;
• prace przy wyłączonych spod napięcia elektroenergetycznych liniach napowietrznych, które krzyżują się z liniami znajdującymi się pod napięciem;
• prace przy wykonywaniu prób i pomiarów w zakładach energetycznych oraz innych zakładach przy urządzeniach elektroenergetycznych, z wyłączeniem prac stale wykonywanych przez wyznaczonych pracowników w ustalonych miejscach pracy (laboratoria, stacje prób);
• prace wykonywane na wysokości powyżej 2 m w przypadkach, w których wymagane jest zastosowanie środków ochrony indywidualnej przed upadkiem z wysokości;
• prace w wykopach i wyrobiskach o głębokości większej od 2 m.
Przy wykonywaniu pracy przy użyciu obrabiarek (tj. tokarki, szlifierki, frezarki itp.) przez jednego pracownika w pomieszczeniu warsztatu, nic nie stoi na przeszkodzie, aby to sam pracodawca wyznaczył drugą osobę do asekuracji. Taka asekuracja mogłaby być zapewniona poprzez stworzenie w warsztacie drugiego stanowiska pracy, dzięki któremu pracownik mógłby natychmiast interweniować w sytuacji zagrożenia. W razie niemożliwości zapewnienia drugiego stanowiska pracy w narzędziowni, (co nie będzie jednak bezpośrednią asekuracją pracownika), pracodawca może rozważyć zwiększenie częstotliwości obowiązkowego kontaktu pracownika w warsztacie z mistrzem utrzymania ruchu z innego działu za pomocą krótkofalówek.
Więcej na ten temat w Serwisie BHP.