Odpowiedź:

Ruchomy czas pracy może być wprowadzony w każdym systemie czasu pracy.

Uzasadnienie:

Ruchomy czas pracy nie jest odrębnym systemem czasu pracy, tylko szczególnym sposobem rozplanowania godzin pracy w rozkładzie – art. 140[1] ustawy z dnia 6 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z poźn. zm.– dalej k.p.). Można więc go stosować w różnych systemach czasu pracy, w tym także w ramach równoważnego systemu czasu pracy. Jest dopuszczalny nawet wobec osób, których nie wolno zatrudniać w nadgodzinach (albo którym można polecać pracę nadliczbową tylko po uzyskaniu ich zgody). Chodzi tu np. o pracownice w ciąży, czy osoby zajmujące się dzieckiem do lat 4.

Stosując ruchomy czas pracy pracodawca pamiętać jednak musi, aby nie naruszać przepisów o minimalnych okresach odpoczynków dobowych i tygodniowych. W szczególności pamiętać zatem powinien, aby pomiędzy godziną zakończenia przez pracownika pracy w danym dniu a jej rozpoczęciem w dniu kolejnym upłynęło co najmniej 11 godzin odpoczynku dobowego.

Powyższe powoduje, iż stosowanie ruchomego czasu pracy w ramach systemu równoważnego czasu pracy jest ograniczone. Przedłużając bowiem dobowy wymiar czasu pracy do 12 godzin pracownik będzie mógł kolejnego dnia rozpocząć pracę najwcześniej o godzinę wcześniej niż dnia poprzedniego.

Przykład: Pracownik zatrudniony w równoważnym systemie czasu pracy wykonywał pracę w poniedziałek od godziny 8.00 do 20.00 (przez 12 godzin). Ponieważ musi odebrać co najmniej 11 godzin odpoczynku dobowego kolejnego dnia może rozpocząć pracę najwcześniej o godzinie 7.00.

Zaproponowany w pytaniu rozkład czasu pracy pracownika gwarantuje mu prawo do minimalnego okresu odpoczynku dobowego i jako taki uznać należy za prawidłowy (pod warunkiem oczywiście wprowadzenia ruchomej organizacji pracy w firmie).

Joanna Kaleta, autorka współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

Odpowiedzi udzielono 2.05.2016 r.