W związku ze zmianą przepisów w sprawie przyznawania zasiłków chorobowych osobom po 50 roku życia już po 14 dniach choroby, zakład dokonał zmiany w układzie zbiorowym pracy. "Za czas niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej łącznie 33 dni, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie 14 dni, pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia".
Czy taki zapis nie stanowi dyskryminacji osób po 50 roku życia, które będą miały płatne 100% o 19 dni mniej niż osoby młodsze?
Przedstawiony w treści pytania zapis może budzić wątpliwości.
Jedną z podstawowych zasad prawa pracy jest zasada zakazu dyskryminacji wyrażona w art. 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) - dalej k.p., zgodnie z którą, jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.
Od dnia 1 lutego 2009 r. obowiązuje art. 92 k.p. w znowelizowanym brzmieniu. Zgodnie z nim pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia przypadku choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Jednocześnie ustawodawca wskazał, że pracodawca w obowiązujących u niego przepisach może przewidzieć wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.
Jak wiadomo, celem wprowadzenia powyższych zmian było zachęcenie pracodawców do zatrudniania pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia.
W przedstawionym przez Państwa przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdy pracodawca postanowił skorzystać z możliwości przyznania pracownikom wynagrodzenia chorobowego w wyższej wysokości niż przewidziana w k.p. Co do zasady jest to zmiana korzystna dla pracowników, jednocześnie jednak powoduje, że sytuacja pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia jest gorsza niż sytuacja pozostałych pracowników. Mogą oni bowiem otrzymywać 100% wynagrodzenia jedynie przez okres 14, a nie 33 dni w roku kalendarzowym. Ze zróżnicowaniem takim nie mamy do czynienia w przypadku, gdy wszyscy pracownicy podlegają regulacjom k.p. - pracownikom, którzy ukończyli 50 rok życia za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego przysługuje bowiem zasiłek chorobowy, a pozostałym pracownikom wynagrodzenie chorobowe przysługuje co prawda przez 33 a nie 14 dni, ale jest ono obliczane według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
W świetle powyższego, regulacja, o której mowa, może w mojej ocenie zostać potraktowania jako przejaw dyskryminacji ze względu na wiek.
Czy taki zapis nie stanowi dyskryminacji osób po 50 roku życia, które będą miały płatne 100% o 19 dni mniej niż osoby młodsze?
Przedstawiony w treści pytania zapis może budzić wątpliwości.
Jedną z podstawowych zasad prawa pracy jest zasada zakazu dyskryminacji wyrażona w art. 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) - dalej k.p., zgodnie z którą, jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.
Od dnia 1 lutego 2009 r. obowiązuje art. 92 k.p. w znowelizowanym brzmieniu. Zgodnie z nim pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia przypadku choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Jednocześnie ustawodawca wskazał, że pracodawca w obowiązujących u niego przepisach może przewidzieć wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.
Jak wiadomo, celem wprowadzenia powyższych zmian było zachęcenie pracodawców do zatrudniania pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia.
W przedstawionym przez Państwa przypadku mamy do czynienia z sytuacją, gdy pracodawca postanowił skorzystać z możliwości przyznania pracownikom wynagrodzenia chorobowego w wyższej wysokości niż przewidziana w k.p. Co do zasady jest to zmiana korzystna dla pracowników, jednocześnie jednak powoduje, że sytuacja pracowników, którzy ukończyli 50 rok życia jest gorsza niż sytuacja pozostałych pracowników. Mogą oni bowiem otrzymywać 100% wynagrodzenia jedynie przez okres 14, a nie 33 dni w roku kalendarzowym. Ze zróżnicowaniem takim nie mamy do czynienia w przypadku, gdy wszyscy pracownicy podlegają regulacjom k.p. - pracownikom, którzy ukończyli 50 rok życia za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego przysługuje bowiem zasiłek chorobowy, a pozostałym pracownikom wynagrodzenie chorobowe przysługuje co prawda przez 33 a nie 14 dni, ale jest ono obliczane według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.
W świetle powyższego, regulacja, o której mowa, może w mojej ocenie zostać potraktowania jako przejaw dyskryminacji ze względu na wiek.