Zatrudniamy jednego pracownika w ramach dwóch odrębnych umów o pracę.
Czy takiemu pracownikowi przysługują świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (wczasy pod gruszą, pożyczka, bony itp.) z każdego stosunku pracy osobno?
Czy, jako że jest to jedna osoba, świadczenie przysługuje tylko raz w danym roku?
Świadczenie urlopowe może przysługiwać z każdego stosunku pracy osobno, jednak łączna kwota świadczeń nie może przekraczać wartości odpisu podstawowego na ZFŚS.
W przypadku pozostałych świadczeń typu pożyczki, zapomogi, świadczenia rzeczowe ich wartość nie zależy od wymiaru etatu, ale sytuacji życiowej i materialnej pracownika
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.) - dalej u.z.f.ś.s. zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych. Tym samym to regulamin powinien decydować, czy i w jakim zakresie pracownikowi przysługiwać będą świadczenia typu pożyczki, zapomogi czy świadczenia rzeczowe. Jednakże należy mieć na uwadze - przyznając takie świadczenia - wyłącznie sytuację materialną i życiową pracownika, a nie ilość etatów na jakich jest zatrudniony. Dyrektywę taką wyznacza wprost w art. 8 ust. 1 u.z.f.ś.s., zgodnie, z którym przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu.
Inną kwestią jest przyznawanie świadczeń urlopowych.
Tu zasadę określa art. 3 ust. 4 u.z.f.ś.s., zgodnie z którym wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego, określonego w art. 5 ust. 2, 2a i 3 u.z.f.ś.s., odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika, z tym że wysokość świadczenia dla zatrudnionych, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3 u.z.f.ś.s. (dotyczy to pracowników innych niż młodociani, w tym pracowników zatrudnionych przy pracach w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze), ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika. Oznacza to, że pracownikowi mogą być wypłacone świadczenia z każdego stosunku pracy z osobna, ale łączna ich kwota nie może przekroczyć równowartości odpisu podstawowego na fundusz.
Michał Culepa - specjalista z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych
Czy takiemu pracownikowi przysługują świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (wczasy pod gruszą, pożyczka, bony itp.) z każdego stosunku pracy osobno?
Czy, jako że jest to jedna osoba, świadczenie przysługuje tylko raz w danym roku?
Świadczenie urlopowe może przysługiwać z każdego stosunku pracy osobno, jednak łączna kwota świadczeń nie może przekraczać wartości odpisu podstawowego na ZFŚS.
W przypadku pozostałych świadczeń typu pożyczki, zapomogi, świadczenia rzeczowe ich wartość nie zależy od wymiaru etatu, ale sytuacji życiowej i materialnej pracownika
Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, z późn. zm.) - dalej u.z.f.ś.s. zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu, z uwzględnieniem ust. 1, oraz zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z przepisami ustawy o związkach zawodowych. Tym samym to regulamin powinien decydować, czy i w jakim zakresie pracownikowi przysługiwać będą świadczenia typu pożyczki, zapomogi czy świadczenia rzeczowe. Jednakże należy mieć na uwadze - przyznając takie świadczenia - wyłącznie sytuację materialną i życiową pracownika, a nie ilość etatów na jakich jest zatrudniony. Dyrektywę taką wyznacza wprost w art. 8 ust. 1 u.z.f.ś.s., zgodnie, z którym przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu.
Inną kwestią jest przyznawanie świadczeń urlopowych.
Tu zasadę określa art. 3 ust. 4 u.z.f.ś.s., zgodnie z którym wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego, określonego w art. 5 ust. 2, 2a i 3 u.z.f.ś.s., odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika, z tym że wysokość świadczenia dla zatrudnionych, o których mowa w art. 5 ust. 2 i 3 u.z.f.ś.s. (dotyczy to pracowników innych niż młodociani, w tym pracowników zatrudnionych przy pracach w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze), ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika. Oznacza to, że pracownikowi mogą być wypłacone świadczenia z każdego stosunku pracy z osobna, ale łączna ich kwota nie może przekroczyć równowartości odpisu podstawowego na fundusz.
Michał Culepa - specjalista z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych