Czy pracownikowi można udzielić urlopu po zwolnieniu lekarskim trwającym dłużej niż 30 dni, bez uprzedniego wykonania badań kontrolnych dopuszczających do pracy?
W sytuacji opisanej w pytaniu zaleca się skierowanie pracownika na badania kontrolne przed udzieleniem mu urlopu wypoczynkowego.
Chociaż w wyroku z dnia 20 marca 2008 r., II PK 214/07, OSNP 2009, nr 15-16, poz. 194, Sąd Najwyższy uznał, że "nie jest sprzeczne z przepisami prawa pracy (art. 165 pkt 1 i art. 229 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm. - dalej k.p.) rozpoczęcie zaplanowanego urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po ustaniu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą pracownika, która trwała dłużej niż 30 dni", to jednak w innych orzeczeniach prezentował zdecydowanie odmienne stanowisko. W wyroku z dnia 4 kwietnia 2000 r., I PKN 565/99, OSNP 2001, nr 17, poz. 530 SN przyjął, że "rozpoczęcie przez pracownika korzystania z udzielonego mu przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego jest równoznaczne ze stawianiem się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności w rozumieniu art. 53 § 3 k.p., chyba że nie było podstaw do udzielenia tego urlopu z powodu przedłużającej się niezdolności do pracy". Na niedopuszczalność udzielenia urlopu pracownikowi niezdolnemu do pracy, Sąd Najwyższy zwrócił uwagę w wyroku z dnia 18 maja 2006 r., III PK 26/06, LEX nr 551013, uznając że takie działanie byłoby sprzeczne z celem urlopu wypoczynkowego. Podobnie wypowiedział się SN w wyroku z dnia 28 października 2009 r., II PK 123/09, LEX nr 551056 - "niezdolność do pracy wyłącza możliwość korzystania z urlopu zgodnie z jego przeznaczeniem, w związku z czym udzielenie urlopu w okresie niezdolności do pracy jest prawnie niedopuszczalne, także wówczas, gdy pracownik wyraził na to zgodę".
Reasumując, w świetle zdecydowanej większości orzecznictwa Sądu Najwyższego udzielenie urlopu wypoczynkowego w sytuacji, gdy pracownik nie posiada orzeczonej zdolności do pracy jest nieprawidłowe.
Kamil Szymański
W sytuacji opisanej w pytaniu zaleca się skierowanie pracownika na badania kontrolne przed udzieleniem mu urlopu wypoczynkowego.
Chociaż w wyroku z dnia 20 marca 2008 r., II PK 214/07, OSNP 2009, nr 15-16, poz. 194, Sąd Najwyższy uznał, że "nie jest sprzeczne z przepisami prawa pracy (art. 165 pkt 1 i art. 229 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm. - dalej k.p.) rozpoczęcie zaplanowanego urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po ustaniu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą pracownika, która trwała dłużej niż 30 dni", to jednak w innych orzeczeniach prezentował zdecydowanie odmienne stanowisko. W wyroku z dnia 4 kwietnia 2000 r., I PKN 565/99, OSNP 2001, nr 17, poz. 530 SN przyjął, że "rozpoczęcie przez pracownika korzystania z udzielonego mu przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego jest równoznaczne ze stawianiem się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności w rozumieniu art. 53 § 3 k.p., chyba że nie było podstaw do udzielenia tego urlopu z powodu przedłużającej się niezdolności do pracy". Na niedopuszczalność udzielenia urlopu pracownikowi niezdolnemu do pracy, Sąd Najwyższy zwrócił uwagę w wyroku z dnia 18 maja 2006 r., III PK 26/06, LEX nr 551013, uznając że takie działanie byłoby sprzeczne z celem urlopu wypoczynkowego. Podobnie wypowiedział się SN w wyroku z dnia 28 października 2009 r., II PK 123/09, LEX nr 551056 - "niezdolność do pracy wyłącza możliwość korzystania z urlopu zgodnie z jego przeznaczeniem, w związku z czym udzielenie urlopu w okresie niezdolności do pracy jest prawnie niedopuszczalne, także wówczas, gdy pracownik wyraził na to zgodę".
Reasumując, w świetle zdecydowanej większości orzecznictwa Sądu Najwyższego udzielenie urlopu wypoczynkowego w sytuacji, gdy pracownik nie posiada orzeczonej zdolności do pracy jest nieprawidłowe.
Kamil Szymański